حمایت ملی از شهریار فوتبال ایران

از زمانی که «علی دایی» سکاندار تیم ملی فوتبال ایران شده است ، برخی که لقب کارشناس حرفه ای را به خود داده اند تلاش می کنند به هر بهانه ای وی را هدف بگیرند و با انتقاد هایی شاید کینه آمیز، زمینه ناکامی اش را فراهم کنند.
در این برهه حساس ،بر این باوریم باید از غرض ورزی دست شست و «علی» را نه فقط به خاطر شخصیت جهانی خودش که به خاطر میلیونها عاشق فوتبال ملی حمایت کنیم.
شاید اصلی ترین گناه دایی این بوده که در جوانی به تیم ملی رسیده است و شاید هم خیلی از آقایان منتقد فکر می کنند که جای آنها را در تیم ملی گرفته است که البته به نظر می رسد همان جوانی دایی بیشترین گناه اوست.
دایی از ابتدای حضورش در تیم ملی با بسیاری از واکنش های تند و مخرب منتقدان مواجه شد اما با پشتکاری که داشت توانست بر همه آنها چیره شود و همانطور هم که همه دیده اند موفق شده تا به امروز نتایج قابل قبولی را با تیم ملی کسب کند. شاید بسیاری از منتقدان دایی درک نکرده و یا نمی خواهند درک کنند که دایی در چه وضعیتی تیم ملی را برعهده گرفت. شرایط اسف بار فدراسیونی که به تازگی شکل گرفته بود و همچنین وضعیت بسیار بد تیم ملی در مرحله اول رقابت های مقدماتی جام جهانی دلایل بسیار خوبی بود تا هر مربی از زیر بار این مسئولیت شانه خالی کند، اما علی دایی در آن شرایط پذیرفت تا سمتی را بر عهده بگیرد که ممکن بود با حذف از رقابت های مقدماتی جام جهانی تمام حیثیت فوتبالی اش زیر سوال برود.
علی دایی در کوتاه مدت حضورش در تیم ملی دست به حرکتی زد که شاید در فوتبال ایران تاکنون کسی جرات انجام آن را نداشته . همه ما عادت کرده ایم و به نوعی اعتقاد داریم که همیشه این نام ها هستند که در زمین فوتبال بازی می کنند اما دایی در یک حرکت و ریسک بزرگ که شاید خیلی از همین منتقدانی که امروز از جوانی تیم ملی انتقاد می کنند و زمانی از انجام آن عاجز بودند موفق شد برای اولین بار به جوانتر ها رو بیاورد و بتواند با همان جوان ها از مرحله اول دور مقدماتی صعود کند علاوه بر بستن زبان منتقدانش یکی از خدمات بزرگ را به فوتبال ایران ارائه دهد و در این راه تحولی عمیق را در فوتبال زخم خورده ایران ایجاد کند.
شاید بسیاری از انتقادات وارده به دایی به دلیل رفتار، اقتدار و صلابت اوست. دایی شخصیتی دارد که شاید به مزاق خیلی ها خوش نیاید(از جمله خود ما خبرنگاران) ولی فکر می کنیم که اگر وی تا همین حالا هم دوام آورده به خاطر همین اخلاق تندش است. سابقه نشان داده که مربیان پیشین که در این سمت بوده اند، همیشه بعد از کنار رفتن از تیم ملی ما از دخالت افراد در ترکیب و تحمیل نفرات در ترکیب تیم خود سخن گفته اند ولی دایی با همین رفتارش کاری کرده که کسی فکر دخالت در امور تیم ملی را نکند و این را بارها و به عینه نشان داده است. عدم دعوت بزرگانی چون کریمی و مهدوی کیا ، کاظمیان ، سامره و ... و حضور جوانانی که شاید در خواب خود تیم ملی را می دیدند و لغو بازی با ازبکستان و چانه زنی با فدراسیون از نشانه های بارز اقتداری است که شاید دایی به نوعی مدیون آن است.
بهتر است در این بحث کلاه خودمان را هم قاضی کنیم و ببینیم که دایی با چه شرایط و با کدام امکانات فعالیت می کند. متاسفانه مسئولان ما همیشه حرف زدن در مورد حرفه ای بودن را خوب بلدند اما در عمل چیزی مشاهده نمی شود. تیم ملی ما تا چند روز دیگر در حالی باید به مصاف عربستان برود که از زمان حضور علی دایی فدراسیون نتوانسته حتی یک بازی تدارکاتی مناسب برای تیم ملی فراهم کند.بعد از مدت ها دلمان به اردو اسپانیا و بازی با تیم های معتبر لالیگا گرم شده بود که نشد، بعد از آن هم بازی با چارلتون لغو شد و بعد هم مصر حاضر به بازی با ما نشد. براستی در این میان گناه دایی چیست! آیا با این وضعیت بهتر نیست به سرمربی جوان کشورمان اجازه بدهیم که با حداقل امکانات به آماده سازی تیمش بپردازد؟
از بحث منحرف نشویم،در هر صورت چه بخواهیم و چه نخواهیم تیم ملی ما با دایی شرایط بسیار حساسی را در پیش دارد که برای رسیدن به آن چهار سال انتظار کشیده ایم. پس بهتر می بینیم که حتی برای این مدت کوتاه هم که شده دست از نقد وانتقاد و حاشیه سازی برداریم و همانطور که خود دایی خواسته محیط امنی برای وی درست کنیم تا با کسب نتیجه مناسب در بازی با عربستان به آینده تیم ملی و فوتبال کشورمان امیدوار باشیم. بدون شک نه من بلکه هیچ یک از منتقدان فوتبال نمی خواهند بعد از ناکامی ورزش ما در المپیک پکن، مردم کشورمان یک بار دیگر یک شکست و ناکامی دیگر را ببینند.

حسین ابوالفتحی

منبع : خبرگزاری ایسکا نیوز