پیشنهاد ثروتمندترین ارمنی جهان برای خرید بزرگترین خودروساز آمریکایی

پیشنهاد کرک کرکوریان، ثروتمندترین ارمنی جهان برای خرید بخشی از سهام جنرال موتورز، بزرگترین خودروساز جهان، ارزش سهام این شرکت را ۱۸ درصد بالا برد و اعتماد تحلیلگران به شالوده اقتصادی آمریکا را احیا کرد.
کارشناسان می گویند تصمیم غیرمنتظره شرکت تریسیندا، متعلق به آقای کرکوریان، می تواند مدیریت جنرال موتورز را برای شتاب بخشیدن به اصلاحات ساختاری در این کارخانه خودروسازی تحت فشار بگذارد. همچنین تاثیر مثبت این خبر به قدری زیاد بود که ارزش سهام شرکت فورد، رقیب جنرال موتورز، و قطعه سازان آمریکایی را کاهش داد.
آقای کرکوریان که زمانی استودیوهای فیلمسازی مترو گولدوین مایر را خرید و فروخت، حاضر شده است برای حدود ۲۸ میلیون سهم (پنج درصد از سهام جنرال موتورز) ۸۶۸ میلیون دلار بپردازد.
چنانچه پیشنهاد آقای کرکوریان برای خرید هر سهم جنرال موتورز به قیمت ۳۱ دلار پذیرفته شود، سهم وی در این خودروساز به حدود ۹ درصد خواهد رسید.
● سرمایه گذار منفعل یا فعال ؟
این خبر سبب شد ارزش هر سهم جنرال موتورز به ۳۲ دلار و ۸۰ سنت برسد زیرا تحلیلگران و سرمایه گذاران امیدوارند آقای کرکوریان برای آینده بزرگترین خودروساز جهان طرحهای بلند پروازانه ای داشته باشد.
کرگ هاجز، تحلیلگر بازار سرمایه، گفت: "فکر می کنم آقای کرکوریان عقیده دارد اهمیت جنرال موتورز برای آمریکا آنقدر زیاد است که نباید به حال خود رها شود."
ریچارد استاینبرگ، رییس یک شرکت مدیریت سرمایه، نیز اظهار کرد: "حدس من این است وی احساس می کند در نام تجاری جنرال موتورز ارزشی نهفته است که مدیریت کنونی قادر به کشف آن نبوده است."
با این وجود وکیل این غول کازینوهای لاس وگاس تاکید کرد که موکلش قصد ندارد به سهامداری بزرگ در جنرال موتورز تبدیل شود و زمام رهبری آن را به دست بگیرد.
وی گفت: "این سرمایه گذاری، منفعل است و ما به هیچ وجه قصد نداریم این شرکت را تحت کنترل درآوریم."
اما دیوید هیلی، تحلیلگر سهام در آمریکا، گفت: "سابقه آقای کرکوریان نشان می دهد وی در هیچکدام از شرکتهایی که سرمایه گذاری کرده، سرمایه گذار منفعل نبوده است."
جنرال موتورز در بیانیه ای اعلام کرد که معمولا درباره فعالیتهای یک سرمایه گذار خاص اظهار نظر نمی کند، ولی هیات مدیره و مدیریت این شرکت متعهد به تقویت سود سهام داران هستند.
دیوید کول، مدیر پژوهشکده اتومبیل در میشیگان، اعلام کرد آقای کرکوریان می تواند به جنرال موتورز و اتحادیه کارگران متحد خودروسازی فشار بیاورد که از شمار کارکنان بکاهند و برخی کارخانه ها را تعطیل کنند تا قدرت رقابت این شرکت افزایش یابد. آقای کول گفت: "من اگر جای اتحادیه کارگری جنرال موتورز بودم واقعا نگران می شدم."
● ارتقای رتبه اعتباری
این خبر درست یک روز بعد از آن انتشار یافت که آمار رسمی نشان می دهد جنرال موتورز کماکان در حال از دست دادن سهم خود در بازار آمریکا به رقبای خارجی است. درست چند هفته پیش بود که این گروه خودرو سازی از بزرگترین زیان سه ماهه خود در بیش از یک دهه اخیر خبر داد.
جنرال موتورز افت فروش، هزینه های سرسام آور خدمات بهداشتی کارکنان و گرانی مواد خام را عامل زیان یک میلیارد و صد میلیون دلاری خود در سه ماهه منتهی به آخر مارس ۲۰۰۵ اعلام کرد.
جنرال موتورز در راستای اصلاح ساختارش اقدام به اخراج کارکنان کرده و همچنین قول داده است که "فعالانه" چند مدل جدید را برای جلب مشتریان بیشتر عرضه کند.
با این وجود سرمایه گذاران هنوز نگران هستند و بیم آن می رود که موسسات اعتبار گذاری ارزش جنرال موتورز را به "خاک" برسانند که در آنصورت هزینه استقراض این شرکت بالا خواهد رفت. بدهی این شرکت ۲۰۰ میلیارد دلار برآورد می شود.
جان کاسسا، تحلیلگر بانک سرمایه گذاری مریل لینچ، اعلام کرد که به دلیل کارنامه موفق آقای کرکوریان در سودآوری برای سهام داران، رتبه سهام جنرال موتورز را از "فروش" به خنثی" تغییر داده است.
وی گفت: "تردیدی ندارم که علاقه آقای کرکوریان نه به صنعت خودرو بلکه به استخراج ارزش نهفته در کسب و کارهای غیر اصلی این شرکت از جمله بازوهای غیر خودروساز آن است."
در سال ۲۰۰۴ که جنرال موتورز تنها سه میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار درآمد داشت، بازوی مالی این شرکت که به خریداران وام با بهره می دهد، دو میلیارد و ۹۰۰ میلیون دلار سود داشت. انتظار می رود سود خالص این واحد دست کم دو و نیم میلیارد دلار باشد.
● آشنا با اتومبیل
آقای کرکوریان که ۸۷ سال دارد و مالک کازینو "ام جی ام میراژ" در لاس وگاس است، با صنعت خودرو غریبه نیست. وی بزرگترین سرمایه گذار در شرکت خودروسازی کرایسلر آمریکا پیش از پیوستن به گروه آلمانی دایملر بنز در سال ۱۹۹۸ بود.
وی حتی یورگن شرمپ، رییس دایملر کرایسلر، پنجمین خودروساز بزرگ دنیا، را بخاطر این که این معامله را ادغام جلوه داده بود نه خرید، به دادگاه کشاند. طبق قوانین تجاری آمریکا، خرید یک شرکت بسیار گرانتر از ادغام آن با یک شرکت دیگر است.
ماه گذشته یک دادگاه منطقه ای آمریکا ادعای آقای کرکوریان برای دریافت یک میلیارد دلار غرامت را رد کرد. وی تقاضای تجدید نظر داده است.
هنگامی که این میلیاردر ارمنی در سال گذشته سهم خود در مترو گولدوین مایر را بیش از دو میلیارد دلار فروخت، هیچ کسی انتظار نداشت وی اعلام بازنشستگی کند تا این پول را صرف خوشگذرانی کند.
وی که ماه آینده ۸۸ ساله می شود، یک سرمایه گذار زیرک است که پول خود را در شرکتهایی سرمایه گذاری می کند که ارزش شان افت کرده و سپس در آنها انقلاب براه می اندازد.
وی برخی از بزرگترین هتل- کازینوهای لاس وگاس را ساخته است، ولی با وجود جاذبه پر زرق و برق پایتخت قماربازی دنیا، آقای کرکوریان مردی خجالتی است و بندرت مصاحبه می کند.
● از مشتزن آماتور تا سرمایه گذار حرفه ای
آقای کرکوریان به عنوان تنها سهامدار شرکت تریسیندا یک سرمایه گذار فعال است که تیمی از مشاوران خبره را گرد خود جمع کرده است و در تمام عمر اهل خطر بوده است.
وی در سال ۱۹۱۷ در خانواده ای از مهاجران ارمنی در کالیفرنیا به دنیا آمد، در ۱۶ سالگی در لس آنجلس ترک تحصیل کرد و تحت آموزش برادر خود به مشتزنی روی آورد.
وی قهرمان مشتزنی آماتور "پاسفیک" بود ولی آنقدر تکیده و استخوانی بود که نتوانست این رشته را به صورت حرفه ای ادامه دهد. لقب وی در مشتزنی کرکوریان "راست کوب" بود. آقای کرکوریان در سال ۱۹۳۹ به خلبانی روی آورد. در خلال جنگ جهانی دوم وی خلبان غیر نظامی برای نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا بود و بمب افکنها را از کانادا به انگلستان انتقال می داد.
آقای کرکوریان در سال ۱۹۴۵ به کالیفرنیا بازگشت، یک هواپیمای یک موتوره خرید و شروع به پروازهای چارتر به لاس وگاس کرد. بدین ترتیب وی یک خط هوایی راه اندخت و ۱۵ سال بعد آن را به قیمت یک میلیون دلار به شرکت "استادبیکر" فروخت.
او با این پول ۳۲ هکتار زمین در لاس وگاس خرید و آن را به شرکتی کرایه داد که در سال ۱۹۶۶ کازینو "قصر سزار" را ساخت. سال بعد وی هتل اینترناسیونال را بنا کرد که آن موقع بزرگترین هتل دنیا بود و اکنون هیلتون لاس وگاس نامیده می شود.
این هتل بسیار سودآور بود و آقای کرکوریان در سال ۱۹۶۹ استودیو مترو گولدوین مایر را تقریبا ۲۰۰ میلیون دلار خرید. وی در سال ۱۹۸۱ شرکت "یونایتد آرتیستس" را خرید و این دو شرکت را ادغام کرد.
بعد از این که این استودیو دچار مشکلات مالی شد، آقای کرکوریان آن را در سال ۱۹۸۶ به تد ترنر فروخت و هنگامی که آقای ترنر نتوانست وجه معامله را بپردازد، آرم آن و شرکت یونایتد آرتیستس را بازخرید. آقای ترنر فقط ۷۴ روز مالک این شرکتها بود.
در سال ۱۹۹۰ این میلیاردر دوباره این استودیو را به یک سرمایه دار ایتالیایی به نام جانکارلو پارتی فروخت و در ۱۹۹۶ بعد از آن که آقای پارتی نتوانست طلبش را بپردازد، آن را برای سومین بار خرید.
در حال حاضر سرمایه آقای کرکوریان را نزدیک به ۹ میلیارد دلار تخمین زده میشود .

منبع : نشریه موج