برگی از تاریخ (۷ اسفند)

● وفات سلمان فارسی صحابی بزرگوار پیامبر اسلام (۳۵ق)
روزبه معروف به سلمان فارسی از اهالی منطقه جی در اصفهان بود که در ابتدا آیین زرتشتی و آتش پرستی داشت. وی بر اثر برخورد با دین مسیح به آن گرایش پیدا کرد و در راه عزیمت برای یافتن کیش برتر، راهی شام و سپس حجاز گردید. او در این زمان به عنوان برده ای خرید و فروش گردید و سالها قبل از هجرت پیامبر اکرم(ص) در مدینه به کارگری برای یک یهودی مشغول بود. سالیان اولیه حضور پیامبر در مدینه نیز با این ایام همراه بود و او توفیق حضور در جنگهای پیامبر را نیافت. سلمان فارسی سرانجام به دین اسلام مشرف شد و پس از آنکه پیامبر او را سلمان نام نهاد از نزدیک ترین یاران رسول خدا گردید. سلمان فارسی از صحابه بسیار نزدیک پیامبر بزرگ اسلام و دارای علم ظاهر و باطن و بسیار فاضل و پرهیزکار بوده است. از کثرت تقربی که نسبت به آن حضرت و خانواده عصمت و طهارت داشته، پیامبر درباره او فرموده است: ( السلمان منا اهل البیت) سلمان از ما اهل بیت است. طرح حفر خندق در جنگ احزاب از جانب این صحابی بزرگ پیامبراکرم (ص) بود. پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) در زمان خلیفه دوم به حکومت مداین برگزیده شد و تا پایان عمر به مدت ۱۹ سال در این منصب بود. مرقد شریف این صحابی بزرگ پیامبر اسلام در مدائن، در پنج فرسخی بغداد نزدیک طاق کسری قرار دارد که اخیرا در اقدامی مذبوحانه مورد تعدی قرار گرفت و تخریب شد.
● رحلت فقیه نامدار شیعه آیت الله العظمی سید ابوالقاسم خوئی (۱۴۱۳ق )
آیت الله العظمی سیدابوالقاسم خویی فرزند حاج سید علی اکبر در شب پانزدهم ماه رجب سال ۱۳۱۷ ق در خانواده ای اهل علم و دانش و تقوی در شهرستان خوی دیده به جهان گشود و در ۱۳ سالگی برای تحصیل علوم اسلامی عازم نجف شد. ایشان از کودکی و نوجوانی به هوش و ذکاوت و استعداد معروف بود. آیت الله خویی در ۲۱ سالگی به درس خارج مشغول شد و از بزرگانی همچون آیات عظام: کمپانی، عراقی، بلاغی، شیخ الشریعه اصفهانی و آقا سیدابوالحسن اصفهانی اجازه اجتهاد دریافت نمود.ایشان از جوانی به تدریس همت می ورزید و پس از اخذ اجتهاد درس خارج خود را آغاز کرد. محفل درس آیت الله خویی پرجمعیت ترین درس حوزه نجف بود و فضلای بسیاری در حلقه درس این استاد بزرگوار حوزه پرورش یافتند. حضرت آیات عظام، ابوالفضل نجفی خوانساری، میرزا جواد تبریزی، حسین وحید خراسانی، سیدعباس خاتم یزدی ، سید عبدالکریم موسوی اردبیلی، سید محمد باقر صدر، سید محمد هاشمی شاهرودی، سید محمدحسین فضل الله و ده ها عالم بزرگ از جمله شاگردان این مرجع بزرگ شیعه در طول ۶۰ سال تدریس ایشان می باشند.
ایشان در تدریس بسیار چیره دست بود و با توانایی شگرفی آموزش می داد. هنگام تدریس، شمرده، فصیح، منظم و مرتب سخن می گفت و با پرهیز از زیاده گویی و حاشیه پردازی، درس را فشرده و سنجیده ارایه می کرد. از آیت الله خویی بیش از ۲۵ دوره کتاب در موضوعات مختلف بر جای مانده است که معجم رجال الحدیث و تفصیل الطبقات الرواه در ۲۳ جلد در علم رجال، نفحات الاعجاز فی رد حسن الایجاز در علوم قرآنی و تکمله منهاج الصالحین و ... از آن جمله اند. معظم له همچنین موسسات خیریه ای در شهرهای مختلف دنیا دایر کرده است که شامل بناهای مسکونی، مسجد، حسینیه، کتابخانه، مدرسه و درمانگاه می باشد. آیت الله خویی سرانجام در سن ۹۶ سالگی در حالی که از یک سال پیش از طرف حزب بعث خونخوار عراق در کوفه تبعید بود در ۱۷ مرداد ۱۳۷۱ ش دارفانی را وداع گفت و در مسجد الخضراء محل تدریس خود در نجف اشرف مدفون گردید.

منبع : عرفان