فوتبال؛ پسرک شیطان بوسنیائی را رام کرد

٭ هنگامی که هجده ساله بود، به تمرینات آرسنال دعوت شد. آرسن ونگر وی را به دفترش فراخواند و به او پیراهن شماره ۹ را داد که حتی اسمش روی آن حک شده بود.مربی توپچی‌ها می‌دانست در آن زمان نمی‌تواند زلاتان ابراهیموویچ را بخرد؛ بنابراین اهداف آینده‌اش را جویا شد و از او پرسید؛ آیا از چیزی می‌ترسد؟
ابراهیموویچ بلافاصله جواب داد؛ خیر، من از هیچ چیز به‌جزء خدا نمی‌ترسم. آرسن‌ونگر نمی‌دانست چه برداشتی از این پاسخ بکند، چون زلاتان دوپهلو حرف می‌زد.مهاجم سوئدی بعدها با یادآوری این خاطره‌ها گفت: ”ونگر تنها به من نگاه کرد. وی نگاه خیره ترسناکی دارد که تنها به شما نگاه نمی‌کند، بلکه دورنتان را می‌خواند. ونگر از آن جمله افرادی است که فوراً یاد می‌گیرید باید احترامش را حفظ کنید“.
رد پیشنهاد ونگر
زلاتان ابراهیموویچ علاوه بر تحرک و پویائی زیاد، شیطنت‌های خاص خودش را دارد. وی از بهترین مهاجم‌های اروپا است و جاهای که دیگران به اشکال برخوردند، او قرص و محکم ایستاده است.
زلاتان که از نگاه خیر آرسن ونگر ترسی به دل راه نداده بود، پیشنهاد ونگر را رد کرد تا چند ماه بعد از آژاکس آمستردام پیشنهادی دریافت کند. وی در سال ۲۰۰۱ در ازاء ۴/۵ پوند راهی این تیم شد تا گرانترین بازیکن سوئد لقب بگیرد.
خو گرفتن با شرایط جدید
انتقال ابراهیموویچ به یوونتوس تورین در ازاء ۳/۱۳ میلیون پوند صورت گرفت و خیلی زود با شرایط جدید خو گرفت، به‌طوری که در همان ۱۰ دیدار اول لیگ ایتالیا، ۵ گل به ثمر رساند.
ابتدای فصل، زلاتان ابراهیموویچ ۲۳ ساله مجبور شد خط حمله یووه را یک‌تنه جلو ببرد؛ زیرا دیوید ترزگه و آلساندرو دل‌پیه‌رو هر دو مصدوم بودند. توفیق وی به حدی بود که یوونتوس با وجود تمامی بازیکنان مصدومش به صدر جدول رسید و از ابتدای ماه نوامبر در دور حذفی لیگ قهرمانان اروپا هم حاضر شد.
مقابله با بهترین مدافعان
زلاتان ابراهیموویچ هنوز هم نمی‌تواند باور کند که بعد از ترک آژاکس، اوضاع چگونه پیش رفت و به اینجا رسید. خودش در این باره می‌گوید: ”احساس خوبی دارم. مربی و همه افراد حاضر در باشگاه به من اعتماد به‌نفس می‌دهند و فکر می‌کنم همین مسئله دلیل رضایت من از وضعیت موجود است. هر بازیکنی دوست دارد از حمایت برخوردار شود.انتقال وی از فوتبال هلند به ایتالیا، آرام صورت گرفت و ابراهیموویچ خود را با شرایط جدید وفق داد. خود او می‌گوید: ”مانند زمانی که در آژاکس بودم، عادت داشتم که تیم برای پیروز شدن در همه مسابقاتش تحت فشار باشد، اما این فشارها در ایتالیا کمی فرق می‌کند و بیشتر فشار فیزیکی و تاکتیکی است.باید مقابل مدافعان با قدرت بازی کرد. مدافعان ایتالیائی از لحاظ تاکتیکی بسیار قوی هستند و هوشیاری به خرج می‌دهند به همین دلیل انتخاب بهترین مدافعان از میان آنان برای من بسیار سخت است.فکر نمی‌کنم در ایتالیا هیچ مدافعی بهتر از مدافعان یوونتوس باشد و خوشبختانه من در تمرینات مقابل آنها بازی می‌کنم. در آژاکس بیشتر با توپ کار می‌کردیم در حالی که در یوونتوس باید قوی باشیم و بیشتر بجنگیم. این چیزی است که سعی کردم خوب یاد بگیرم. اینجا ستاره‌های بزرگی هستند که در کنار آنان بازی کردن به من انگیزه می‌دهد.در آژاکس؛ درس‌های زیادی فراگرفتم
زلاتان ابراهیموویچ اعتقاد دارد یوونتوس با داشتن چنین بازیکنانی می‌تواند، هم در سری A و هم در لیگ قهرمانان اروپا موفق شود.
وی می‌گوید: ”تفاوت اصلی میان آژاکس و یووه این است که در تورین شما ستاره‌های فوتبال را در اوج خود می‌بینید که هر سال بهتر از قبل کار می‌کنند؛ اما در آژاکس تنها استعدادهای زیادی وجود دارند که هنوز هم چیزهای اندکی می‌آموزند.وی ۳ سال در آمستردام بوده و گمان می‌کند که این مدت حضور در آژاکس در دوران حرفه‌ای او تأثیر مثبتی داشته است.ابراهیموویچ در این رابطه می‌گوید: ”در آژاکس دوران واقعاً خوبی داشتیم. ۳ سال آنجا بودم و بیشتر درس‌های زندگی‌ام را آنجا یاد گرفتم. آژاکس آمستردام جای خوبی برای رشد است. بهتر از این نمی‌شد، چون خودم را حسابی برای رفتن به ایتالیا آماده کردم.
پسر بد، شماره یک مدرسه
این سوئدی جوان برای یوونتوس تورین بازی می‌کند؛ اما تبدیل شدنش به یک ستاره خیلی هم با اطمینان رخ نداده است.یکی از مسئولان مدرسه‌ای در سوئد که زلاتان ابراهیموویچ در آن درس می‌خواند، در مقاله‌ای نوشته بود که همیشه برای آینده این دانش‌آموز احساس نگرانی می‌کرد.وی در این مقاله نوشته؛ زلاتان بین پسرهای بد، شماره یک بود. من ۳۳ سال در این مدرسه کار کردم و به جرأت می‌گویم که زلاتان جزء ۵ دانش‌آموز غیرقابل تحملی بود که ما در طول این سال‌ها داشتیم.اوضاع او به‌گونه‌ای بود که همه انتظار داشتند در آینده به مشکلات جدی‌تر برخورد کند. فکر می‌کنم اگر فوتبال به داد ابراهیموویچ نرسیده بود، اوضاح بحرانی می‌شد.یکی از افرادی که در آن مدرسه کار می‌کرد نیز می‌گوید: ”رفتار بچه‌ها در کلاس در حضور و غیبت زلاتان به شدت با هم فرق می‌کرد. وی اغلب کنترل و تمرکزش را از دست می‌داد و بعد، هر اتفاقی ممکن بود رخ دهد. تنها رها کردن او در یک اتاق مبله، کار بسیار خطرناکی بود. همه از وی می‌ترسیدند.
زلاتان بوسنیائی!
پدر زلاتان ابراهیموویچ اهل بوسنی و هرزگوین است که در دهه ۷۰ میلادی به سوئد مهاجرت کرد. مادرش هم اهل کرواسی است. زلاتان در محله ”مالمو“ در ”روزنگارد“ جائی که جمعیت فراوانی از مهاجران زندگی می‌کردند، بزرگ شد.وی با به یاد آوردن خاطرات گذشته چنین می‌گوید: ”در این محله باید حسابی مواظب خود می‌بودم؛ اما زلاتان بیشتر مبارزات زندگی خود را در زمین فوتبال انجام داده است و در این رابطه می‌گوید: ”در آن اوضاع هر کسی می‌خواست همیشه به روز باشد، تیم حریف را شکست بدهد و به همه ثابت کند که بهترین است. من همیشه با خودم یک توپ داشتم و آماده تجربه چیزهای جدید بودم، بنابراین در زمین مسابقه خیلی موفق بودم. می‌دانم که تکنیک‌هایم از کجا سرچشمه گرفته‌اند. دلیلش آن است که همیشه توپی به همراه داشتم“.فوتبال بود که به این پسر شیطان و ناآرام پیروی از قوانین و کار گروهی را آموخت.
آیا اسلحه او را ندیدید؟!
زلاتان در ۱۳ سالگی به تیم مالمو پیوست که به فینال جام اروپا در سال ۱۹۷۹ رسیدند. وی نخستین بازی خود را در ترکیب اصلی در سن ۱۷ سالگی انجام داد و هنوز ۱۵ مسابقه بیشتر انجام نداده بود که آژاکس آمستردام او را جذب نمود و آمستردام محلی برای بزرگ شدن ابراهیموویچ گردید. کمی بعد زلاتان با آرنج خود به یکی از بازیکنان گرونینگن ضربه زد و نتیجه آن ۵ جلسه محرومیت شد. بعد از آن جوکی درباره او انتشار یافت؛ یک روز ابراهیموویچ از یکی از مقامات امنیتی ورزشگاه پرسید که آیا اسلحه او را ندیده است؟بعد از آن هم با حرف‌هایش نزدیک بود آتش جنگ میان نروژ و سوئد را شعله‌ور کند. زلاتان ابراهیموویچ گفته بود؛ هر کاری که جان کارو با توپ انجام بدهد، وی می‌تواند با یک پرتقال انجام دهد.
گلی که به ایتالیا زد
اما در تمام مدتی که زلاتان ابراهیموویچ جنجال‌آفرینی می‌کرد، به نحواحسن بازی‌هایش را هم انجام می‌داد.او بود که در یورو ۲۰۰۴ با ضربه پشت پاشنه، دروازه ایتالیا را باز کرد. سوئد با ضربه سر ابراهیموویچ با دانمارک به تساوی ۲ بر ۲ رسید و با همین نتیجه بود که ایتالیا نتوانست به مرحله بعدی صعود کند؛ اما درست بعد از آمدن زلاتان به جمع تورینی‌ها کینه بازیکنان ایتالیائی تیم یووه نسبت به او میان رفت. وی در جمع یوونتوسی‌ها ارزش پیدا کرده است.
الهام گرفتن از ندود
زلاتان ابراهیموویچ از بازیکنان قدیمی‌تر هم الهام گرفته و سخت‌تر تمرین می‌کند تا بهتر از اینها بشود. وقتی در تمرینات خسته می‌شود، با نگاه کردن به یکی از ستاره‌های تیم مانند پاول ندود کافی است تا دوباره انگیزه بگیرد.زلاتان درباره ندود می‌گوید: ”پاول باورنکردنی است. مداوم تمرین می‌کند و درست مثل یک ماشین دیزل جلو می‌رود، اما انگار در وجود او ۲ ماشین دیزل کار گذاشته‌اند“.پاول ندود از کهنه‌کاران یوونتوس است. در حالی که ابراهیموویچ هنوز برای خو گرفتن با شرایط جدید وقت دارد.
بی‌توجهی به مُد
علاقه بالای مردم ایتالیا به فوتبال، زلاتان ابراهیموویچ را شگفت‌زده کرده است. وی سعی می‌کند هرچه زودتر زبان ایتالیائی را فرا بگیرد.
زلاتان می‌گوید: ”به کلاس زبان می‌روم و خیلی زود به زبان ایتالیائی مسلط خواهم شد، اما در میدان مسابقه او به ایتالیائی‌ها توجهی ندارد و اعتنائی به مدهائی که آنها از آن پیروی می‌کنند، نمی‌کند. مثلاً زبینا که با صندل به تمرینات می‌آید یا بوفون که کلاه نارنجی رنگ بر سر می‌گذارد.حرف‌های زلاتان در این رابطه خواندنی است؛ هر کس باید بتواند هر طوری که خواست لباس بپوشد. می‌دانم ایتالیائی‌ها به مد خیلی اهمیت می‌دهند، اما به نظر من هر کس باید شیوه مخصوص به خودش را دنبال کند. ابراهیموویچ به اندازه کافی در آژاکس امید و انگیزه گرفته است. خودش در این باره می‌گوید: ”در مالمو می‌خواستم یک بازیکن حرفه‌ای بشوم و شدم؛ اما نه در حد اعلاء و بعد در آژاکس سطح اهدافم را بالا بردم، اما هدفی بزرگتر از بازی کردن برای یوونتوس وجود ندارد.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی