دعوت به مراسم طناب‌زنی

بچه که بودیم، با دوستان هم سن و سال خودمان می‌رفتیم پارک. طناب‌بازی در پارک از بازی‌های رایج دوران کودکی ما بود. آن روزها طناب‌بازی برایمان فقط یک بازی بود اما این روزها طناب‌‌زدن یا طناب‌زنی یک رشته ورزشی کاملا جدی است که زیر نظر فدراسیون ورزش‌های همگانی اداره می‌شود و قواعد و قوانین خاصی در مسابقاتش حکمفرماست. برنامه‌های تمرینی خاصی هم دارد. تصور می‌کنم کنجکاو شده‌اید بیشتر درباره‌اش بدانید؛ به خصوص اگر تا پیش از این صرفا به عنوان بازی یا ورزش بچه‌ها به آن نگاه می‌کرده‌اید...
طناب بازی، فعالیتی است که به صورت انفرادی، دو نفره و گروهی با استفاده از طناب‌های کوتاه و بلند و به صورت یک، دو و چند طنابی انجام می‌شود.
دکتر بورتز در مجله انجمن پزشکی آمریکا در سال ۱۹۸۲ گفته بود، در حال حاضر دارویی وجود ندارد که بتواند مانند تمرین‌های ورزشی ضامن سلامتی انسان در طول عمر او باشد. همچنین از بورتز سؤال می‌کنند که چه نوع تمرین ایروبیکی که مناسب و کم‌هزینه نیز باشد را برای مقابله با سالخوردگی پیشنهاد می‌کند و او در پاسخ می‌گوید، طناب زدن زیرا نه تنها یک ورزش خوب و قدیمی است بلکه ایروبیکی نیز هست.
اگر در هر دقیقه بین ۱۲۰ تا ۱۴۰ طناب بزنید، در هر ساعت ۷۲۰ کالری می‌سوزانید و این میزان دو برابر سوخت کالری در ورزش‌هایی نظیر تنیس و والیبال است.
دکتر کوپر، مؤسس انجمن تحقیقات ایروبیک در دالاس تگزاس و همچنین ابداع‌کننده سیستم امتیاز تأثیر ورزش‌های متفاوت می‌گوید: «امتیاز طناب‌زدن از هیچ ورزش دیگری کمتر نیست.» در جدول زیر تعدادی از ورزش‌های محبوب آمریکاییان و همچنین ساعت زمانی بیولوژیکی آنها را ملاحظه می‌کنید.
طناب زدن باعث کاهش تنش و افزایش سطح انرژی می‌گردد و سرعت تناسب اندام را نسبت به گذشته ۳۰ برابر می‌کند. در تحقیقاتی که در مرکز تناسب اندام در دانشگاه ایلی‌نویز صورت گرفت، از شرکت‌کنندگان خواسته شد در طول یک هفته به مدت پنج روز و طی ۶۰ دقیقه در پنج مرحله به هر میزان که می‌توانند طناب بزنند. نتیجه این تحقیق بسیار شگفت‌انگیز بود و تغییرات فیزیکی ذیل حاصل گردید:
▪ افزایش نیروی زانو و پا
▪ افزایش اندازه ماهیچه ساق پا
▪ توانایی پرش بهتر
▪ افزایش سرعت در دویدن
ضمناً بدن آنها بسیار چابک‌تر و انعطاف‌پذیرتر شده بود، قفسه سینه آنها نیز بازتر شده و قلب آنها از قدرت بیشتری برخوردار شده بود. دکتر لی بـِرِک، از دانشگاه لوما لیندای کالیفرنیا می‌گوید: «طناب زدن مثل استفاده از آسپرین است.» به این دلیل که ورزش باعث ایجاد آرامش طبیعی در بدن انسان می‌شود آن را بتااندورفین می‌نامند و این امر در اثر فعالیت‌های سخت و توان‌فرسا ایجاد می‌گردد. این ماده باعث ترشح هورمونی از طریق مغز می‌شود و غدد مخاطی نیز باعث افزایش تحمل درد و احساس خوب بودن می‌شوند. تناسب فیزیکی باعث می‌شود بتااندورفین سریع‌تر و به مقدار بیشتر تولید گردد، در حالی که در افرادی که فاقد تناسب فیزیکی هستند این‌گونه نیست.
● اصول طناب زدن
۱) هر کجا می‌روید طناب را همراه داشته باشید. طناب زدن یک ورزش قدیمی برای مقابله با سالخوردگی است و هرگز منزل خود را بدون همراه داشتن آن ترک نکنید و هر روز آن را در برنامه زندگی خود بگنجانید.
۲) ابتدا لازم است طناب خوبی را تهیه کنید. این طناب می‌تواند از جنس پلاستیک و یا دارای پوشش اسفنجی باشد. لازم است قدری سنگین باشد تا با آن احساس راحتی کنید (بهتر است مقداری وجه برای خرید طنابی که بر اساس اصول علمی و عملی طراحی شده و در کلیه فروشگاه‌های ورزشی نیز موجود است، کنار بگذارید) و حتی بد نیست شخص دیگری طناب زدن شما را شمارش کند.
۳) طناب را در وسط کف پا نگه دارید. اگر دسته‌های آن تا زیر بغل شما برسد از اندازه مناسبی برخوردار است.
۴) برای طناب زدن جای مناسبی را انتخاب کنید (مثل تاتامی یا یک فرش). اگر پا برهنه هستید، هرگز سطوح تخت را انتخاب نکنید. برای جلوگیری از صدمه به پا و قوزک پا از کفش ورزشی مناسب استفاده کنید.
۵) ابتدا به مدت پنج دقیقه برای گرم کردن بدن خود راه بروید. سپس قوزک پا، ماهیچه‌های ساق پا و قسمت‌های بالایی پا را به آرامی کشش دهید. جدول تمرینی زیر را که برای ۱۵ هفته در نظر گرفته شده است، دنبال کنید. اگر تازه کار هستید، از ابتدای جدول شروع نمایید و اگر از قبل با این‌گونه تمرین‌ها آشنایی دارید، از قسمت‌های پیشرفته‌تر آن شروع کنید. در هر صورت لازم است در هر دقیقه به میزان ۸۰ تا ۱۰۰ طناب و یا ۵۰۰ طناب بدون وقفه در ۵ دقیقه طناب بزنید. در طول یک هفته شاهد تغییرات و پیشرفت‌های خود در این برنامه خواهید بود.

دکتر هومن خلیقی

منبع : روزنامه سلامت