مذاکره‌ای که با دستاورد خلق شد

مذاكراتی كه دیروز در بغداد و پیرامون عراق میان نمایندگان ایران و آمریكا صورت گرفت، طبیعتا از منظر ایران مذاكره با یك دشمن فعال است كه این دشمن در حال حاضر نیز در حال اعمال دشمنی خود می‌باشد. بنابراین نباید مذاكرات را ساده و راحت تلقی كرد، زیرا كه همیشه احتمال تاكتیكی بودن این نوع مذاكرات وجود دارد.
ممكن است كه آمریكایی‌ها این مذاكرات را برای رفع نیازهای مقطعی خود انجام داده باشند، اما در مورد نحوه پیشبرد مذاكرات باید این نكته را مد نظر قرار دهیم كه از این نوع گفت‌وگو‌ها نمی‌توان انتظار سرعت زیاد داشت. نكته مهم در این مذاكرات این بود كه به خواست دولت عراق انجام شد، به این معنا كه عراق احساس نیاز كرد كه از جمهوری اسلا‌می ایران درخواست كند برای رفع مشكلا‌ت با آمریكا پای میز مذاكره بنشیند. عبدالعزیز حكیم رئیس مجلس اعلا‌ی عراق،‌ابراهیم الجعفری نخست‌وزیر سابق و نوری المالكی نخست‌وزیر كنونی عراق بارها این درخواست را مطرح كردند. بنابراین، این درخواست مربوط به عراق است و دو دولت نیز در روند مذاكرات روز گذشته ادامه این گفت‌وگو‌ها را به بررسی بعد از درخواست مجدد عراق موكول كرده‌اند. این موضعگیری دو دولت نسبت به ادامه مذاكرات نشان از تقویت دولت نوری المالكی و مخالفت با جریان‌هایی است كه علیه این دولت فعالیت می‌كنند. ضمن اینكه هشداری است به دولت‌هایی كه در منطقه از جریان تروریست حمایت می‌كنند و دولت نوری المالكی را تضعیف می‌كنند. ‌
این نوع موضعگیری را می‌توان یكی از دستاوردهای این مذاكرات دانست كه متحدین آمریكا باید به این نكته توجه كنند كه آمریكا قدمی جدید را برداشته و ادامه مذاكرات را موكول به خواست قانونی دولت عراق كرده است. ‌
تن دادن كاخ سفید به مذاكره با ایران درباره عراق عملا‌ گام نهادن در مسیری است كه گزارش بیكر-همیلتون به بوش توصیه كرده بود. یكی از نكات این گزارش این بود كه آمریكا باید برای حل مسائلش در عراق با ایران و سوریه بدون پیش‌شرط وارد مذاكره شود و این مذاكرات در واقع پذیرش گزارش است كه اگر با دقت نگاه شود كاملا‌ نشان می‌دهد وضعیت آمریكا در عراق بسیار شكننده است، بنابراین آمریكا مجبور است بار خود را در عراق سبك كند و نیروها را به نصف برساند. از سوی دیگر، آمریكا دیگر نمی‌تواند به مخالفت‌های منطقه‌ای پاسخ دهد. مذاكره روز گذشته اذعان رسمی دولت بوش به این نكته است و نشان می‌دهد رجزخوانی این دولت تا به حال واقعیت ندارد و این برای كسانی كه خیال می‌كردند آمریكا هر كاری را كه بخواهد می‌تواند در منطقه انجام دهد نكته‌ای را به همراه داشت. البته این موضع برای ایران بلند‌مدت نخواهد بود. ‌
نكته آخر اینكه آمریكایی‌ها به عنوان نیروهای اشغالگر داخل عراق تعهدات خود را به طور كامل انجام نمی‌دهند كه این موضوع زیان‌هایی را برای ملت عراق ایجاد می‌كند. اگر ایران بتواند در روند مذاكرات، آمریكا را وادار به انجام تعهدات كند و برنامه زمانبندی برای خروج نیروها از عراق نیز اتفاق بیفتد برای مردم عراق و منطقه بسیار مفید خواهد بود. در این صورت منطقه می‌تواند به سمت همكاری منطقه‌ای هدایت شود. ‌

علی آقامحمدی

منبع : روزنامه اعتماد ملی