پلاتینی: قلب فوتبال، نه خود فوتبال!

زمان برای همه می‌گذرد، حتی برای میشل پلاتینی.متولد ۲۱ ژوئن ۱۹۵۵ در شهر ژوف و بزرگترین بازیکن فرانسوی قرن بیستم طبق آنچه مجله فرانس فوتبال در سال ۲۰۰۰ منتشر کرد.اکنون نیم قرن زندگی را تجربه کرده اسطوره فوتبال فرانسه، ایتالیا و جهان حالا پنجاه ساله شده. وی پلاتینی است.قلب فوتبال یا نه بهتر آنکه بگوئیم او پلاتینی شماره ۱۰ است.خود فوتبال.
٭ ٭ ٭
میشل یک لیدر فانتزی بود با ولع بالای گلزنی و رکوردی بی‌نظیر که این ولع را به اثبات می‌رساند.
۳۵۳ گل در ۶۴۹ بازی رسمی.
تاریخ عجیب و پرفراز و نشیب دوران حرفه‌ای پلاتینی شروع خارق‌العاده‌ای را در پی داشت.میشل، فرزند آلدو در ۱۱ سالگی اولین قرارداد رسمی خود را امضاء کرد و در ۲ می ۱۹۷۳ در سن ۱۸ سالگی برای اولین بار به دسته اول فوتبال فرانسه راه یافت و درست ۱۰ روز بعد اولین گل‌های خود را در بالاترین سطح فوتبال کشورش به ثمر رساند. ۲ گل مقابل المپیک لیون و با پیراهن نانسی.در ۲۷ مارس ۱۹۷۶ هم پیراهن تیم ملی آبی‌ها را به تن کرد. خودش درباره آن روزها می‌گوید: زندگی فوتبالی من خیلی زود شکل گرفته بود، در آن روزها به هیچ چیز غیر از توپ فکر نمی‌کردم. همه چیزم حفظ توپ بود و توپ و توپ و راهی که می‌دانستم دشوار، اما ممکن است.
پیوستن به سبزها و پشیمانی اینتر
٭ در برابر ناپولی ۲ گل زد تا چشم‌های استعدادیابان کشور چکمه‌ای را به خود خیره کند. حالا همه نگاه‌ها به نابغه آموزش یافته فرانسوی که هر روز پیشرفت می‌کرد و حتی خودش را هم پشت سر می‌گذاشت، دوخته شده بود.اینتر چشم به این نابغه دوخت و هر لحظه امکان قرارداد و انتقال او به ایتالیا مطرح بود، اما هیچکس پیش‌قدم نمی‌شد درهای ایتالیا به روی خارجیان بسته بود. حرف‌هایش شنیدنی است: ”نگران بودم. آرتیمو فرانکی، رئیس وقت فدراسیون فوتبال ایتالیا به من تضمین می‌داد که بحث‌ها دوباره آغاز خواهد شد“.
اما در عوض این انتقال ۲ سال به تعویق افتاد. میشل پلاتینی بعد از آخرین فصلش در نانسی دچار یکسری مصدومیت‌های پی در پی شد و همین مصدومیت‌ها در تابستان ۱۹۷۹ وی را رهسپار سنت اتی‌ین کرد.
یک سال بعد درهای ایتالیا دوباره به روی بازیکنان خارجی باز شد، اما اینترمیلان که مست اسکودتو بود پروهاسکای اتریشی را به پلاتینی ترجیح داد و میشل با سبزها (سنت اتی‌ین) تیمی که بار دیگر نام او را در فرانسه بر سر زبان‌ها انداخت؛ قهرمانی را تجربه کرد.
مسافرت به ایتالیا
۲۳ فوریه ۱۹۸۲ و دیدار دوستانه فرانسه با ایتالیا همان مسابقه‌ای بود که رئیس آنیلی را قانع کرد تا وی را در تورین ببیند.آنیلی می‌خواست معجزه فانتزی مرد شماره ۱۰ را در ویلای شخصی خود نظاره کند و بدین ترتیب کار قرارداد، فیصله یافت و میشل پلاتینی در ازاء ۲۰۰ میلیون لیر رهسپار ایتالیا گردید.وی آمده بود تا فصل جدیدی را آغاز کند و در این راه از هیچ چیز نمی‌ترسید. خودش در این باره می‌گوید: ”همه می‌گفتند کار سختی در پیش داری. خودت را آماده کن و من می‌گفتم نگران نباشید. این موفقیت را از دست نمی‌دهم“.
قهرمان یورو ۸۴
در شرایطی که در یوونتوس، تورین با مشکلات زیادی روبه‌رو بود و هنوز نمی‌توانست زبان فوتبال بیانکونری‌ را درک کند، به همراه تیم ملی فرانسه درخشش فوق‌العاده‌ای داشت و همین، وضعیت او را در تورین نیز بهبود بخشید.حالا جووانی تراپاتونی هم به توانائی‌هایش ایمان آورده و درست در ۲۵ سالگی صاحب توپ طلائی اروپا شد. در روز ۲۹ آوریل ۱۹۸۴ با ۳۰ گل زده به همراه یوونتوس، اسکودتو را فتح کرد و در ۱۶ می همان سال قهرمان جام در جام اروپا شد. اما موفقیت اصلی در روز ۲۷ ژوئن بود.جائی که میشل پلاتینی با ۹ گل زده به همراه فرانسه یورو ۸۴ را فتح نمود و حالا وی همچون ستاره‌ای تابناک در فرانسه و ایتالیا می‌درخشید؛ اما این قهرمانی‌ها با غمی بزرگ توأم شد.یوونتوس به فینال جام باشگاه‌های اروپا رسید و بعد تراژدی هیسل رخ داد. میشل گل زد و جام را بالای سر برد، ما این برای وی دیداری درناک بود. خودش در این باره می‌گوید: ”بعد از این قهرمانی دیگر هیچ چیز نمی‌خواستم، دیگر انگیزه‌ای برای فوتبال هم نداشتم و نمی‌توانستم ادامه بدهم. اینجا بود که فهمیدم تحولی در راه است“.
افسوس!
میشل پلاتینی این بحران را هم پشت سر گذاشت و با یووه قهرمان جام بین‌قاره‌ای شد، اما او از آن فینال هم خاطره خوبی ندارد. در روز ۸ دسامبر ۱۹۸۵ وی پنالتی سرنوشت‌ساز مقابل تیم آرژانتینی جونیورز را زد، اما خودش می‌گوید: ”خاطره تلخی دارم؛ در توکیو ۱۹۸۵ به همراه یووه زیباترین گل زندگی‌ام را به ثمر رساندم، اما داور آن را مردود اعلام کرد“.از این دوران به بعد بود که مصدومیت اسطوره فوتبال فرانسه آغاز شد. وی از درد تاندون پا دندان‌های خود را به هم می‌فشرد اما باز هم توانست قهرمان اسکودتو شود و در جام‌جهانی ۱۹۸۶ خوش بدرخشد.
اما فاجعه شروع شده بود و خودش می‌گوید: واقعاً وحشتناک بود. هر روز و هر ساعت دارو مصرف می‌کردم.پلاتینی درست یک روز بعد از جشن تولد ۳۱ سالگی خود آخرین گل ملی‌اش را به ثمر رساند و در شرایطی که به نظر می‌رسید، قهرمانی جام‌جهانی در یک قدمی است، یک بار دیگر آن را از دست داد.خودش در این باره می‌گوید: ”افسوس، چرا که من مطمئن بودم قهرمان جهان می‌شویم. بهترین تیم ملی را داشتیم، اما شرایط من و آلن ژیرس اصلاً خوب نبود“. رتبه سومی جهان افتخار بزرگی بود، اما نه برای میشل پلاتینی افسانه‌ای.
روز خداحافظی
٭ در یوونتوس هم وضع مثل گذشته نبود. بیانکونری‌ با ترکیبی بی‌نظیر پیش می‌رفت، اما آسیب‌دیدگی همچنان دردسرآفرین بود و بالأخره در روز ۱۷ می ۱۹۷۸ و زیر باران شدید تورین، طرفداران با اشک از اسطوره محبوب خود خداحافظی کردند.ایتالیائی‌ها هنوز هم وی را می‌خواستند، رئیس آنیلی درباره‌اش گفت: ”وی یک هنرمند است، یک نقاش خلاق در چارچوب مستطیل سبز، هنر او بی‌نظیر بود و ما می‌خواستیم همچنان وی را داشته باشیم، اما خودش دیگر نمی‌خواست بازی کند“.
و بالأخره پلاتینی رفت. پلاتینی خداحافظی کرد، اما محو نشد. وی همچنان در فوتبال و با فوتبال زندگی می‌کرد و به‌عنوان رئیس کمیته برگزاری جام‌جهانی فعالیت خود را آغاز نمود.افتخاری دیگر برای میشل پلاتینی و زین‌الدین زیدان رقم خورد و فرانسه فاتح جام‌جهانی ۱۹۹۸ شد.
فوتبالی انسانی‌تر!
میشل پلاتینی همچنان در فوتبال اروپا باقی ماند و در کنار سپ بلاتر فعالیت گسترده‌ای را در فدراسیون فوتبال اروپا آغاز کرد.اکنون پلاتینی ۵۰ ساله است و هرگز متوقف نمی‌شود. وی حالا کاندیدای ریاست اتحادیه فوتبال اروپا (یوفا) است و در کنار فرانس بکن باوئر به رقابت برای کسب این عنوان مشغول بوده، او آرزوی فوتبالی دیگر را دارد که خیلی‌ها دوست ندارند. وی فوتبالی انسانی‌تر را دوست دارد، در شرایطی که می‌داند همه چیز حالا سخت‌تر از گذشته است. پلاتینی می‌گوید: ”من فهمیده‌ام که باید بادقت‌تر و سیاستمدارتر از زمانی که بازی می‌کردم باشم. در این دنیا دیگر دریبل ۲ بازیکن برای ثابت کردن اینکه بهترینی، کافی نیست، اکنون همه چیز سخت‌تر شده است“.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی