وقتی سرمربی تیم ملی کریمی را از یاد نمی برد

کشدار شدن ماجرای علی کریمی و انعکاس آن در مصاحبه های اخیر علی دایی و در برخی صحبت های کوتاه خود کریمی طی روزهای اخیر و به واقع هفته جاری، نماد و نشانه دیگری از مدیریت نشدن این ماجرا توسط کسانی است که می بایست این کار را صورت می دادند و نکته ای تاسف آور است که متاسفانه بر تدارکات تیم ملی ایران برای دیدار با کره شمالی ( در روز ۲۴ مهر) نیز اثر منفی نهاده است.
وقتی کریمی بعد از دعوت شدن به تیم ملی در پاسخگویی به نحوه برخورد نه چندان صحیح با خود طی ماه های اخیر اقدام به انصراف از حضور در تیم ملی کرد، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران که از این ماجرا عصبانی شده بود سعی کرد وقت و بی وقت جواب وی را بدهد و در مصاحبه هایش از ستاره پرسپولیس انتقاد و بود و نبود او را در اردوی ملی یکسان توصیف کند، اما همین مسئله و پای فشردن دایی بر نکته فوق باعث شد که اولا شان و اعتبار مربی تیم ملی ( صرفنظر از این که چه کسی حائز آن است) تا حدی تخفیف یابد و از جانب دیگر حواس دایی به جای متمرکز بودن بر بازی با کره شمالی بیشتر حول و حوش موضوع کریمی و تبعات آن باشد.
● پیشینه
این جمله که تا من هستم کریمی به تیم ملی دعوت نخواهد شد دور از شان این تیم و مربی آن است. از یک سو مگر قرار است دایی تا کی سرمربی این تیم باشد و از جانب دیگر آیا مربی که همانند پدر است باید همانگونه صحبت کند که شاگردانش می کنند. دایی ظاهرا از پیشینه چنین برخوردهایی نه در فوتبال کشور ما و نه سایر کشورها مطلع نیست، زیرا در این گونه موارد این بازیکن حذف شده است که مورد توجه و تایید بیشتری قرار می گیرد و این مربی حذف کننده است که اعتراض های بیشتری را به کار خود برمی انگیزد.
این عبارت دایی که به او کمک می کنم که به خواستش در خصوص نیامدن به اردوی ملی برسد خارج از بحث و دستور و نشانه عصبانیت سرمربی تیم ملی درجا و مقامی است که هرگز نباید چنان واکنشی را از سرمربی تیم ملی انتظار داشت.
وقتی دعوایی به راه می افتد، بدیهی است که طرفین مجادله نقل و نبات پخش نخواهند کرد، بلکه احتمالا کلمات نامناسب و فاقد مهر و محبتی را درباره یکدیگر خواهند گفت. اما وقتی این قضیه را بسط بدهیم و حتی شامل تیم ملی کنیم، می بینیم که بازنده های ماجرا نه یک نفر و دو نفر بلکه کل فوتبال آن کشور است و آن کس که باید سیاست به خرج می داد و موضوع را کنترل و مدیریت می کرد (دایی) از این کار غافل مانده است.
سرمربی تیم ملی این اصل و لزوم برخورد پدرانه با موضوع را در روزهای پس از حذف کریمی نیز رعایت نکرده است و خبرنگاران هم که می دانند او آماده پاسخگویی های مکرر به موضع گیری اخیر کریمی است، پیوسته از او در این خصوص می پرسند تا جملات تند وی را شکار و تیترهای نشریه خود کنند و دایی نیز متاسفانه به راحتی در این دام می افتد و چیزهایی می گوید که نه برخاسته از حس بخشش سرمربی تیم ملی بلکه گرایش جوابگویی حتمی به مخالفان است و همین جا است که قضیه بدتر می شود و دیگر خیری از آن برنمی خیزد.
● عکس العمل
برای دایی از یاد بردن کریمی و ماجرایش غیرممکن است و با این که او می کوشد ماجرا را کوچک جلوه دهد، مشخص است که ذهن او را آزار می دهد. در مورد کریمی چه می توان گفت؟ او طبق غریزه و البته هوش خود عمل می کند و این که موضوع را به طراحی مدیر برنامه های او در امارات ارتباط بدهیم، چیزی حل نمی شود. کریمی می دانست که پس از درخشش های اخیرش در لیگ برتر ایران دایی محکوم به دعوت وی است و عزمش را جزم کرده بود که بعد از دعوت شدن با دادن جواب نه، به زعم خود مسایل ماه های خرداد تا شهریور را هنگامی که ابتدا توسط فدراسیون محروم و سپس بخشیده و آن گاه از سوی دایی نادیده گرفته شد، همان طور که قبلا گفتیم با نرفتن به اردوی ملی تلافی کند. به عنوان عکس العملی که برخاسته از کنش های فوق است، می توان فهمید که ستاره پیشین الاهلی و بایرن مونیخ چرا این کارها را کرده است، اما هنوز نمی توان فهمید که دایی چرا در شرایطی از عدم دعوت وی در ماه های تابستان به دلیل دوری او از مسابقات باشگاهی صحبت می کند که بارها همین کار را در مورد سایر بازیکنان انجام داده و نفراتی را بدون این که در رقابت های باشگاهی حضور یافته و درخشیده باشند، برگزیده است.
● اشتباه
کش و قوس فوق متاسفانه اتفاقی است که تبعات آن می تواند به رقابت های باشگاهی کشور نیز کشیده شود و اگر فدراسیون بر این باور است که حیطه آن به تیم ملی ختم می شود، اشتباه کرده، زیرا کافی است با برگزاری هر دیدار تیم پرسپولیس در لیگ هواداران قرمز به یاد کریمی و ماجرایش بیفتند و از حالا مشخص است که تا شعارهایی سر خواهند داد و حاشیه بر متن خواهد چربید و این جای تاسف دارد، زیرا همان طور که پیشتر نوشتیم با قدری سیاست و تدبیر از جانب فدراسیون می شد ماجرا را در همان نقطه آغاز مهار و خنثی و حل کرد، اما چنان چیزی هرگز به کار گرفته نشد و ماجرا به نقطه فعلی کش پیدا کرد. نقطه ای که خیری از آن برنمی خیزد و بیشتر سوهانی بر روح تیم ملی در ادامه راه خطیر حضورش در دور مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ و در این مسیر دشوار خواهد بود.

امیر ملکی

منبع : روزنامه جوان