کمال‌الدین میرمحمدحسن حسینی سهوی تبربزی

جنسیت: مرد
تخلص: سهوی
تولد و وفات: ( ... )س دهم و یازدهم قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: خطاط و شاعر
از مردم تبریز بود و خط نستعلیق را نزد ملامحمدحسین تبریزی ، استاد میرعماد ، تعلیم گرفت ، اما بیشتر به شیوهٔ میرعلی هروی متمایل بود و جلی و خفی ، هر دو را خوش می‌نوشت. سهوی در بیست سالگی به قصد حج به حجاز رفت و هنگام بازگشت ، به علت حملهٔ عثمانیان به آذربایجان ، از تبریز به عراق عجم رفت و دوازده‌ اسل در کاشان سکنی گزید. سپس عازم هدوستان شد و به درابر ملوک گورکانیان پیوست و همان جا درگذشت. وی شعر را نیکو می‌سرود و در غزل‌سرائی طبعی لطیف داشت. سال وفاتش را "صبح گلشن" ۱۰۰۳ ، سپهر در "تذکره‌ خوشنویسان" ۱۰۲۸ و مؤلف "خط و خطاطان" ۱۱۰۰ق ، ثبت کرده‌اند که هیچ یک درست نیست و ظاهراً تا سال ۱۰۴۹ق در هند می‌زیسته است و باید عمری طولانی کرده باشد. از آثار وی: سک نسخه دیوان هلالی ، به قلم کتابت خوش ، با رقم: "میرحسین حسینی سنهٔ ۹۹۲"؛ قطعه‌ای از یک مرقع ، به قلم نیم دو دانگ خوش ، با رقم: "کتبه میرحسین سهوی التبریزی"؛ پنج قطعه از یک مرقع ، به قلم‌های سه دانگ و دو دانگ و کتابت خوش ، با رقم‌های: "فقیر محمدحسین التبریزی" ، "العبد المذنب الفقیر محمدحسین" و "فی شهور هزار و چهل و نه در دارالسلطنهٔ اکبرآباد تحریر یافت...محمدحسین التبریزی ستر عیوبه و غفر ذنوبه".

منبع : مطالب ارسالی