درس های عملی

● ابراهیم بن عباس می گوید:
«هرگز ندیدم امام رضا(ع) به كسی ولو به یك كلمه جفا و بی مهری كند و نیز ندیدم كه سخن شخصی را قطع نماید، بلكه صبر می كرد تا سخن او به آخر برسد، و ندیدم كه آن حضرت تا آنجا كه امكان داشت، تقاضای كسی را رد نماید، او هرگز پاهایش را كنار افرادی كه در حضورش بودند دراز نمی نمود، و هرگز در حضور افراد تكیه نمی كرد، و هرگز ندیدم كه آن حضرت به خدمتكاران و غلامان آزاد شده اش ناسزا بگوید، و ندیدم او را كه آب دهانش را بیرون بیاندازد و هرگز او را ندیدم كه خنده با صدا بكند، بلكه خنده اش تبسم و لبخند بود، وقتی كه خلوت می كرد و كنار سفره می نشست همه خدمتكاران و غلامان حتی دربان های اسطبل ها را كنار سفره می نشاند و با هم غذا می خوردند.
آن حضرت شب ها كم می خوابید، بسیار سحرخیز بود، بیشتر شب ها را از آغاز تا صبح به عبادت می پرداخت، بسیار روزه می گرفت و روزه سه روز در هر ماه را حتماً انجام می داد و می فرمود: روزه سه روز هر ماه، معادل روزه همه زمان ها است، او كارهای نیك بسیار می كرد و غالباً آن را در شب های تاریك انجام می داد.

منبع : روزنامه کیهان