کودک قوی بنیه ای به نام کیهان

براساس یك تئوری، جهان مرئی ما یكی از جفت دوقلویی به هم چسبیده است.جهان دیگر، ظاهراً از آن جدا است، ولی با نیرویی كه به آن اجازه حركت فنر مانند و دور شدن و سپس بازگشت به عقب و تصادم با جهان ما را می دهد، بدان متصل است. هر یك از این دو جهان سه بعدی به نام غشا خوانده می شود كه طبق گفته پل اشتاین هارت از دانشگاه پرینستون و نیل توروك از دانشگاه كمبریج، مانند دست های در حال كف زدن از یكدیگر دور شد و سپس بر روی یكدیگر فرو می افتند. زمانی كه با یكدیگر ملاقات می كنند، یك انفجار بزرگ جدید هر یك از این دو غشا را در بر می گیرد و عالم از نو شروع می شود.
اشتاین هارت می گوید، «با جدا شدن غشاها از یكدیگر، شروع به انبساط و سرد شدن می كنند، و از همان نقطه است كه مانند عالم عادی به نظر می رسند.» اما، یك تفاوت اساسی وجود دارد: مقدار به اصطلاح «ثابت كیهان شناسی»، هر بار كه آن دو با یكدیگر تصادم می كنند، كاهش می یابد. نخستین بار، آلبرت اینشتین ثابت كیهان شناسی را در سال ۱۹۱۵ مطرح نمود، ولی بعداً، زمانی كه در سال ۱۹۲۹ معلوم شد عالم در حال انبساط است، آن را كنار گذاشت و خطای احمقانه بزرگی خواند. هنگامی كه ستاره شناسان دریافتند انبساط فضا در حال سرعت گرفتن است، آن را دوبار زنده كردند، ولی این بار مقدار این ثابت ۱۰۱۲۰ برابر كوچك تر از آن چه كه از مدل استاندارد مهبانگ انتظار می رفت، بود. نظریه جدید، مشكل را با طرح این موضوع كه ثابت كیهان شناسی با هر «پرتاب فنرمانند» رو به كاهش می گذارد، حل می كند. دانشمندان انتظار دارند كه با مشاهده «امواج جاذبه»، كه هنوز كشف نشده ولی به نظر مانند امواج بسیار كوچك در فضا می رسند، این نظریه را به بوته آزمایش گذارند. با وجود آن كه كیهان شناسی استاندارد وجود موكتی از امواج كوچك برخاسته از لحظه انفجار بزرگ را پیش بینی می كند، نظریه اشتاین هارت و توروك چندان علاقه ای به این گونه پیش بینی ها ندارد.

http://online.itp.ucsb.edu

منبع : روزنامه شرق