لب، لت، لج، لح

	لباس بعد از عيد براى گَلِ منار خوب است
		رک: قباى بعد از عيد...
	لب‌بام آمدى قاليچه تکاندى	قاليچه گرد نداشت خودت را نماندى؟٭
		نظير:
		ديدار مى‌نمائى و پرهيز مى‌کنى	بازار خويش و آتش ما تيز مى‌کنى؟ (سعدى)
		ـ پريروز تاب مستورى ندارد	چو در بندى سر از روزن برآرد (جامى)
			٭ نماندى: نشان دادي
	لب بود که دندان آمد
		حق تقدّم با من است (يا با ماست)
	لب به هر طعمه ميالاى که دندان شکند٭
			٭ ............................	بر سرِ خوان فرومايه ز پالودهٔ قند (جامى)
	لب تشنه‌ايم و بر لب دريا نشسته‌ايم
		رک: لبِ تشنه و آب چشمه
	لب تشنه نيز نگذرد از جويبار اسب (کاتبى)
		نظير: تشنه را آب محال است که از ياد روَد (کليم کاشانى)
	لب تشنه و آب چشمه
		نظير:
		من تشنه و در پيش من روان آب زلال (جامى)
		ـ لب تشنه‌ايم و بر لب دريا نشسته‌ايم
	لب خزينه را مى‌بوسد و توى خزينه ادرار مى‌کند
		نظير: نان کافر را مى‌خورد بالايش شمشير مى‌کشد
	لب ديد و دندان نديد!
		رک: آنقدر نبود که خوراک يک بنگى بشود
	لب گفت: آمد. دندان گفت: نيامد. شکم گفت: اين چه غوغا بود بالا که پائين نيامد!
		رک: آنقدر نبود که خوراک يک بنگى بشود
	لبِ مرد بايد که خندان بوَد٭
		نظير: بخند تا دنيا به روى تو لبخند بزند ـ لبى که خنده ندارد شکاف ديوار است
			٭ بد و نيک هر دو ز يزدان بوَد	..................... (فردوسى)
	لب هر چه نوشيد، تن هر چه پوشيد
		خود را به ماديات و زيورهاى جهان مقيّد مساز
	لبى  که خنده ندارد شکاف ديوار است٭
		رک: لب مرد بايد که خندان بود
			٭ .........................	سرى که عشق ندارد کدوى بى‌بار است؟
	لتّه پارسال سوخت تو امسال بو شنيدى؟
		نظير: يک سقلمه بهش بزنى سال ديگر مى‌گويد: آخ!
	لجام بر سر اسبان بد لگام زنند
		رک: لواشه بر سرِ اسبان بد لگام زنند
	لحاف را براى خاطر شپشى بدور نيفکنند
		نظير: براى خاطر يک کيک لحاف را نمى‌سوزانند
		نيزرک: براى يک بى‌نماز درِ مسجد را نمى‌بندند
	لحن داوود و کر مادرزاد!٭
		نظير:
		براى کر چه بزنى براى کور چه برقصى!
		ـ براى کور شب و روز يکى است
		ـ چو گوش نباشد چه سود حُسن مقال (سعدى)
			٭ چه بود زین شنیع تر بیداد	..................(سنائی)