پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا
مرگ در ونیز
داستانی از توماس مان (۱) (۱۸۷۵-۱۹۵۵)، نویسنده آلمانی، که در ۱۹۱۲ انتشار یافت. آشِنْباخ (۲)، نویسنده معروف، به ونیز میرود به امید اینکه در این شهر به آرامش و استراحتی که پس از طی شبهای بیداری و کار طاقتفرسا برایش لازم است دست یابد و بدین وسیله بر ظرایف هنر مسلط شود و به درک ماهیت هرنوع زیبایی نایل شود.
در هتل مجللی در لیدو (۳) اقامت میگزیند و اندک زمانی بعد، در آنجا چشمش به نوجوانی لهستانی به نام تذریو (۴) میافتد و مجذوب زیبایی غیرعادی او میشود.
به زودی میان کسی که با رنج و تعب به آفرینش زیبایی میکوشد و کسی که بیهیچ کوششی، به صرف وجودش، تجسم زیبایی است، به نحوی ناگفته و پنهان، مؤانست غریبی به وجود میآید.
موقعیت مبهم و دوپهلویی است که پیوسته مکالمات افلاطون را به یاد آشنباخ میآورد و در نتیجه به جای اینکه بهبود یابد، حس میکند که روحش در این بازی پیاپی تحلیل میرود.
سرانجام، باتصمیمی ناگهانی میکوشد تا ونیز را ترک گوید؛ به خصوص که میگویند بیماری وبا شایع شده است و حتی چند نفری در شهر به آن مبتلا گشتهاند. ولی نقشهاش را تصادف باطل میکند و او روز به روز از بیارادگی و سستی خود بیشتر رنج میبرد.
مدتی سعی بیهوده میکند که به وجد و حال عارفانه پناه ببرد. نخست به رؤیاها و «عوالم» سکرآوری دست مییازد، ولی سرانجام کار حقارتش به استعمال روزانه مقداری بزک و خودآرایی برای بازیافتن جوانی از دست رفته خود محدود میشود. آشنباخ، که نیروی مقاومتش به پایان رسیده است به مرضی که از آن میترسید مبتلا میشود و پس از چند روز میمیرد.
این داستان کوتاه ولی فشرده، که مانند موزائیک ساخته شده و سبکی پر از صناعات بدیعی در آن به کار رفته است، بار دیگر نشاندهنده گرایش نویسنده است به زیباپرستی هوسآمیز و تلطیف شده، توأم با وجدانی اخلاقی که از کوچکترین انحطاط و تدنّی میهراسد، تا جایی که شدیداً به هنرمند میتازد، نهتنها به هستیاش بلکه حتی به بازی معصومانهاش با ظواهر امور. البته فضای ونیز به این وفور جلال و تجمل میدان میدهد.
با این همه،مرگ ونیز توماس مان، پس از ونیز مجللتر بارس (۵) و دانونتسیو (۶)، شاید خالی از بداعت و ابتکار میبود؛ ولی توماس مان، برخلاف آن دو نویسنده، یک عنصر غیرمتعارف به آن افزوده است و آن خدایان یونانی است.
این خدایان در کنار دریا بر آشنباخ رخ مینمایند و ناگهان در این داستان که حال و هوایی افلاطونی دارد وارد میشوند و سرانجام دیونوسوس (۷) است که سرنوشت آشنباخ را تعیین میکند. مشابهت میان ونیز و بیزانس بارها گفته شده بود، ولی مقایسه آن با آتن از نوآوریهای واقعی توماس مان است.
ابوالحسن نجفی. فرهنگ آثار. سروش.
۱.Thomas Mann ۲.aschenbach ۳.Lido ۴.Tedzio ۵.Barres ۶.D’Annunzio
۷.Dionysus
۱.Thomas Mann ۲.aschenbach ۳.Lido ۴.Tedzio ۵.Barres ۶.D’Annunzio
۷.Dionysus
منبع : کتاب نیوز
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران اسرائیل غزه مجلس شورای اسلامی دولت نیکا شاکرمی معلمان رهبر انقلاب دولت سیزدهم مجلس بابک زنجانی شهید مطهری
آتش سوزی قوه قضاییه تهران روز معلم پلیس اصفهان سیل شهرداری تهران آموزش و پرورش فضای مجازی سلامت سازمان هواشناسی
قیمت خودرو قیمت طلا قیمت دلار بازار خودرو خودرو دلار بانک مرکزی حقوق بازنشستگان ایران خودرو سایپا کارگران تورم
نمایشگاه کتاب سریال جواد عزتی تلویزیون عفاف و حجاب فیلم سینمایی مسعود اسکویی سینما رضا عطاران سینمای ایران دفاع مقدس فیلم
رژیم صهیونیستی فلسطین آمریکا جنگ غزه حماس نوار غزه چین انگلیس اوکراین نتانیاهو ترکیه یمن
استقلال پرسپولیس فوتبال سپاهان علی خطیر باشگاه استقلال لیگ برتر ایران تراکتور لیگ قهرمانان اروپا رئال مادرید بایرن مونیخ لیگ برتر
هوش مصنوعی تماس تصویری هواپیما تبلیغات اپل تلفن همراه گوگل همراه اول آیفون ناسا عیسی زارع پور وزیر ارتباطات
کبد چرب فشار خون بیمه کاهش وزن دیابت بیماری قلبی مسمومیت داروخانه