دان ویلسون: اژدهای آمریکائی

Don Toshiro Wilson با شهرت ”دراگون آمریکائی“ یکی از استثنائی‌های دنیای هنرهای رزمی است. اصلاً آسیائی است، کارش را با کاراته گوجو ـ ریو آغاز کرد زیرنظر Chuck Merriman ما در اوایل سال‌های ۱۹۷۰ هستیم و Merriman تازه به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین اساتید سبک گوجو ـ ریو در آمریکا سرشناس شده است. در ضمن او تحت تعلیم مربی کانادائی معروف دیگری به نام Jean Freentte نیز هست زمانی‌که می‌خواهد کاتاهای نمایشی را کنار گذاشته و وقتش را صرف تحقیق روی کاتاهای کلاسیک کند. این سیر سنتی است که Wilson برای شاگردی انتخاب کرده اما خیلی زود به‌نظرش می‌رسد کاراته چیزهائی را برای او کم دارد. انگار جاهای خالی را دارد که باید پرش کند، اما خوب مهم نیست باید دنبال چیزی بگردد که این‌جا خالی را پرکند پس به مدرسه کونگ‌فو تحت تعلیم Daniel K.Pai می‌رود، با کونگ‌فو، او روش دیگری از حرکت را یاد می‌گیرد، آزادی تحرک که با گوجو ـ ریو کنتراست دارد. این نوع کار کونگ‌فو برایش جذابست: کمی بعد، وقتی جذب سینما می‌شود، از حالت‌های تیپیک این هنر به خاطر زیبائی که دارد، استفاده می‌کند. ولی اینها در درجه دوم قرار دارند.
۱۹۷۴ سال مهمی است و Wilson در این سال خودش را وقف فول کنتاکنت می‌کند، روحیه مبارزه‌گری در اول شکل گرفته، احساس می‌کند این بازی سرنوشت است که او را با خود می‌کشاند.
● به همراه Bill Wallace و Benny Urquidez
اولین مبارزه فول کنتانت (که بعد از مبارزات زیادی که تحت قوانین سنتی پشت سر گذاشته بود) او در مقابل Bill Novlock بود. نتیجه موفقیت‌بخش بود و حالا قهرمان جوان مشتری پروپاقرص مسابقات شده چون فهمیده توانائی زدن ضربات مؤثر را دارند. نکته مهم این‌که ویلسون فوق‌العاده است، با این‌که از نظر فیزیکی بدنی عضلانی ندارد با حدود ۸۰ کیلوگرم وزن بیشتر در رده وزنی متوسط (نیمه سنگین) کار می‌کند و خیلی کم در رده‌های سنگین به مبارزه می‌پردازد. ضد حمله‌ها، زیرکی‌اش در رد کردن ضربات و تکنیک‌های عالی پاهایش باعث شده حتی به نسبت حریفان سنگین وزن‌تر از خودش، متفاوت‌تر باشد. برای این‌که سطح کارش را بالاتر ببرد با بزرگ‌ترین قهرمانان زمان خودش یعنی Bill Walace و Benny Urquedez رابطه برقرار می‌کند. این دو قهرمانی که فنون و سبکی متفاوت از هم‌دیگر دارند و Wilson از ترکیب سبک‌کاری این دو نفر یک سبک شخصی برای خودش آفرید که به او اجازه می‌داد سرعتی شود و در طولانی‌مدت به‌عنوان فردی حرفه‌ای شناخته شد.
● بارها قهرمان جهان شدن
سال ۱۹۸۰ ویلسون اولین عنوان قهرمانی جهان را در کاراته جهانی معروف (زمای‌که صاحب‌نامانی چون بیل والاس و جولوئیس یکه‌تاز میدان بودند) از آن خود می‌کند. دراگون سال‌های ۱۹۸۳ و ۱۹۸۴ به همان فدراسیون باز می‌گردد. سال ۱۹۸۲ باز عنوان قهرمانی کاراته جهانی Council را از آن خود می‌کند. ۱۹۸۸ قهرمان جهانی I.S.K.A و سال بعدش قهرمان P.K.A (حرفه‌ای‌های کاراته جهان) می‌شود. بین سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۱ ویلسون هشتاد مبارزه رسمی می‌کند. اصـلــی‌تریــن و مهم‌تریـن پیروزی‌هایـش را مقابـل Steue Shepherd , Ted Pryor , Robert Biggs , Herb thompson , John Shields , Larry Poore , Me Norris Glenn , Rodney Batiste , Andy White , Edwaros Demetrius , Cutis Cranadall , Maurice Smith , Ashrat Tai , Panya Sornnot , Dennis Alexio و Branco Cikatic به‌دست آورد.

منبع : مجله‌رزم‌آور