ترس روح را می‌خورد - Angst Essen Essen Seele Auf

سال تولید : ۱۹۷۳
کشور تولیدکننده : آلمان‌غربی
محصول : تانگو فیلم
کارگردان : راینر ورنر فاس‌بیندر.
فیلمنامه‌نویس : راینر ورنر فاس‌بیندر.
فیلمبردار : یورگن یورگس
آهنگساز(موسیقی متن) : انتخابی
هنرپیشگان : بریگیتا میرا، ال هدی بن‌سالم، باربارا والنتین، ایرم هرمان، فاس‌بیندر، مارگونت بوئم، کارل شیت، الما کارلووا و آنیتا بوخر.
نوع فیلم : رنگی، ۹۴ دقیقه.


مونیخ. در یک شب بارانی، «امی» (میرا) یک زن مستخدم شصت ساله به نوشگاهی می‌رود که پاتوق «علی» (بن‌سالم)، کارگر مهاجم عرب است. «علی» با وجود مزاحمت‌ها و تمسخرهای همراهانش، به‌خصوص «باربارا» (والنتین)، دختری که در نوشگاه کار می‌کند، با «امی» می‌رقصد، سپس او را تا خانه‌اش همراهی می‌کند و وقتی «امی» او را برای نوشیدن قهوه دعوت می‌کند، به آنجا می‌رود و شبی را با هم می‌گذرانند. این ماجرا چندین روز ادامه پیدا می‌کند. وقتی «امی» می‌گوید که می‌خواهند ازدواج کنند، «گروبر» (بوئم)، پسر صاحب‌خانه‌ این تغییر جدید را می‌پذیرد، اما «کریستا» (هرمان)، دخترش و همسر او با انزجار و البته ناباوری برخورد می‌کنند. «علی»‌ و «امی» مراسم ازدواج‌شان را در رستورانی به تنهائی جشن می‌گیرند و در مراسم معرفی «علی» به خانواده، یکی از پسرهای «امی» با عصبانیت به تلویزیون لگد می‌زند و بقیه نیز خانه را ترک می‌کنند. در اینجا صاحب فروشگاه که «امی» همیشه از او خرید می‌کرده، با او دعوا می‌کند. دوستانش طردش می‌کنند و همسایه‌ها مزاحمش می‌شوند. آن دو همه چیز تغییر کرده است: خانواده و همسایگان نیازمند کمک «وامی» هستند؛ همکارانش نیز او را دوباره در بین خود می‌پذیرند تا درباره یک کارگر جدید، یک دختر یوگسلاو، صحبت کنند. «امی» جلوی دوستانش با «علی» رفتاری متظاهرانه دارد و «علی» دل‌خور از این برخورد نزد «باربارا» باز می‌گردد، و بعدتر آپارتمان را ترک می‌کند. وقتی «امی» به محل کارش می‌رود تا با او صحبت کند، از «امی» دوری می‌کند. اما شبی درحالی که «علی» مشغول بازی ورق است، «امی» وارد نوشگاه می‌شود و با هم آشتی می‌کنند ولی ناگهان «علی» به کف سالن رقص می‌افتد. در بیمارستان، دکتر به «امی» می‌گوید که «علی» به به یکی از بیماری‌های حاد کارگران مهاجر مبتلاست و امیدی به بهبود نیست. در اینجا «امی» در کنار بستر «علی» می‌ماند.
* روایت شبه واقع‌گرایانه فاس‌بیندر از نوعی رابطه عاشقانه و کارگری که قربانی تبعیض اجتماعی و نژادی می‌شود. قالب سبک گرایانه فیلم از جذابیت و انسجام خاصی برخوردار است، و در عین حال یکی از عامه‌فهم‌ترین آثار فاس‌بیندر را شکل می‌دهد. او تحت تأثیر فیلم‌ساز محبوبش، داگلاس سیرک و به‌خصوص فیلم همه آن چیزهائی که خدا مجاز می‌داند (1955)، از صحنه‌پردازی خوب و دقیقی استفاده می‌کند. در نتیجه کلیشه‌های محیطی اجتماعی را برجسته می‌کند و به طنز می‌کشد. تلفیق این ابعاد تراژدی - کمیک دقیق و تأثیرگذار درآمده، اما فاس‌بیندر آنها را سردستی پرداخت می‌کند. همچنین شخصیت «علی» با حفظ فاصله پرداخت می‌شود. و فردیت او چندان نمودی ندارد.