دوستان پیتر - PETER'S FRIENDS

سال تولید : ۱۹۹۲
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : کنت برانا
کارگردان : برانا
فیلمنامه‌نویس : ریتا رادنر و مارتین برگمن
فیلمبردار : راجر لنسر
هنرپیشگان : هیو لاری، آیلمد استانتن، استیون فرای، اما تامپسن، برانا، آلفونسیا امانوئل رادنر، فیلیدا لو، الکس لو و تونی اسلاتری
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۱ دقیقه


ـ یک گروه شش نفرهٔ تآتر دانشگاهی، ̎پیتر̎ (فرای)، ̎راجر̎ (لاری)، ̎مری̎ (استانتن)، ̎مگی̎ (تامپسن)، ̎سارا ̎ (امانوئل) و ̎اندرو̎ (برانا) پس از اجرای نمایشی ـ که با استقبال هم روبه‌رو نشده ـ هر یک به راه خود می‌روند. ده سال بعد، دوباره همین گروه در خانهٔ ییلاقی و ارثی ̎پیتر̎ گردهم می‌آیند. به جز ̎اندرو̎ که همراه همسرش، ̎کارول̎ (رادنر)، یک ستارهٔ معروف تلویزیونی، با اتومبیل خودشان آمده‌اند، باقی را ̎پل̎ (الکس لو)، پسر ̎ورا ̎ (فیلیدا لو)، مستخدمهٔ عبوس خانه از ایستگاه قطار به خانه آورده است. ̎مگی̎ هنوز مجرد است، ̎راجر̎ و ̎مری̎ با هم ازدواج کرده‌آندو ̎سارا ̎ نیز همراه با محبوبش، ̎برایان̎ (اسلاتری) آمده است. به تدریج تغییر و تحولات این ده ساله در یک یک آنان آشکار می‌شود. ̎راجر̎ و ̎مری̎ که برای تلویزیون آگهی تبلیغاتی می‌‌سازند، از اینکه فرزندشان را با پرستار بچه‌ای در خانه رها کرده و آمده‌اند، نگرانند. ̎مگی̎ حسرت رابطه‌ای رمانتیک را می‌خورد و دلش می‌خواهد با ̎پیتر̎ ازدواج کند. ̎اندرو̎ غصهٔ از دست رفتن ایده‌آل‌هایش را می‌خورد. و ̎پیتر̎ جوانی و استعدادش را تن‌پروری از کف داده است. دو ̎بیگانه̎ گروه ̎کارول̎ و ̎برایان̎، تأثیر خوبی روی بقیه نمی‌گذارند. ̎پیتر̎ برنامه‌ای را به دوستانش یادآوری می‌کند که روزگاری در برادفورد اجرا کرده‌اند و همگی شروع به خواندن یکی از ترانه‌های ان برنامه می‌کنند ولی در پایان، حس و حال مهمانی اندوه‌بار و تلخ باقی می‌ماند. ̎راجر̎ و ̎مری̎ پس از جر و بحثی شدید، می‌پذیرند که چقدر به هم نیاز دارند و با هم آشتی می‌کنند. روز بعد، ̎اندرو̎ و ̎پیتر̎ به فکر تمام کردن نمایشنامه‌ای می‌افتند که سال‌ها پیش شروع به نوشتن آن کرده و نیمه کاره رهایش کرده‌اند. از هالیوود با ̎کارول̎ تماس می‌گیرند و او به رغم نارضائی ̎اندرو̎ باید هرچه زودتر آنجا را ترک کند. آخر شب فقط ̎پیتر̎ می‌ماند و پنج‌ تن از دوستانش، نزدیک به ساعت تحویل سال، ̎پیتر̎ اعلام می‌کند که سرطان دارد. دوستان به یاد آخرین شب نمایش دانشجوئی‌شان می‌افتند و بار دیگر وفاداری‌شان را نسبت به یکدیگر اعلام می‌کنند.
ـ این نسخهٔ انگلیسی چهل سالگی (لارنس کسدان، ۱۹۸۳)، بیشتر بر بازی‌های خوب طنزآمیز مبتنی است تا فیلمنامهٔ کمدی نوشته شده توسط رادنر و همسرش، مارتین برگمن و به همین دلیل نیز شوخی‌های متوسط و تکراری در آن فراوان به چشم می‌خورد. بهترین و مؤثرترین لحظات فیلم مدیون حضور فیلیدالو، مادر اما تامپسن، در نقش خدمتکار خانه است. تنها کسی که از همان آغاز از بیماری اربابش اطلاع دارد و به شکلی حیرت‌انگیز این غصهٔ پنهان نگاه داشته را در چهره‌اش منعکس می‌کند.