شبه جزیره و جزایر ، استان مازندران

در سرتاسر ساحل جنوبی دریای خزر، تنها یك شبه جزیره به نام میانكاله وجود دارد كه در منتهی‌الیه جنوب شرقی دریای خزر واقع شده و نام خود را از دو كاله (شكستگی ساحلی یا رودخانه) طرفین شمالی و جنوبی گرفته است. این شبه‌جزیره از شمال به دریای خزر، از جنوب به خلیج گرگان،‌ از شرق به آشوراده و از غرب به اراضی زاغمرز، مرداب لپو و نیروگاه نكا محدود می‌شود. شبه‌جزیره میانكاله در حدود 70 هزار هكتار وسعت دارد كه عرض آن بین 2/5 تا 6/5 كیلومتر متغیر است. این شبه‌جزیره با تپه‌های شنی ساحلی به طول 6/5 كیلومتر از دریا جدا می‌شود. وسعت دهانه آن به نسبت كاهش یا افزایش آب، كم و زیاد و یا كوتاه و بلند می‌شود. وسعت دهانه آن به نسبت كاهش یا افزایش آب، كم و زیاد و یا كوتاه و بلند می‌شود. فضای شبه‌جزیره مرغزار نیمه مشجری است كه عمده‌ترین درختچه‌های آن بوته‌های انار و تمشك وحشی است. همه ساله بیش از صدها هزار پرنده‌ مهاجر، از انواع فلامینگو،‌ قو، غاز خاكستری، پیشانی‌سفید، قره‌‌غاز،‌ انواع اردك در این شبه‌جزیره فرود می‌آیند و تولیدمثل و زمستان‌گذرانی می‌كنند. علاوه بر پرندگان فوق، انواع پرندگان بومی نیز مانند قرقاول، سار، كبوتر و حیواناتی مانند خرس، خوك، شغال، جوجه‌تیغی و دله نیز در آن وجود دارند. شبه جزیره میانكاله به عنوان منطقه‌ای حفاظت شده به ثبت رسیده است و شكار هر نوع حیوان و پرنده در پیرامون آن، بدون اجازه مخصوص ممنوع است. در شرق شبه‌جزیره میانكاله، مجمع‌الجزایر آشوراده قرار گرفته كه از سه جزیره كوچك و بزرگ تشكیل شده است و با پیش‌روی و عقب‌نشینی آب دریا، بزرگ و كوچك می‌شوند. علاوه بر جزایر فوق، به جزیره اسمال‌سای نیز باید اشاره كرد كه در مرداب پلنگان قرار گرفته و یكی از بی‌نظیرترین اكوسیستم‌های جهانی را دارد.
مجموعه‌ شبه‌جزیره میانكاله و جزایر آشوراده و اسمال‌سای،‌ دارای جاذبه‌های شگفت‌انگیز طبیعی و زیست محیطی كم‌نظیری است كه عمده‌ترین آن‌ها پوشش گیاهی ویژه و حیات‌وحش منحصر به فرد آن است. چشم‌اندازهای ساحلی، بیشه‌ای و خلیج گرگان، این محدوده از استان مازندران و سواحل خزر را به یكی از جالب‌ترین نقاط سیاحتی تبدیل كرده است. در بخشی از سواحل آن می‌توان شنا و قایقرانی كرد.