ابوصالح احمد مؤذن نیشابوری

جنسیت: مرد
نام پدر: عبدالملک بن علی
تولد و وفات: (۳۸۸ -۴۷۰) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه ، حافظ ، محدث ، مشند ، زاهد ، صوفی
چون سال‌ها مؤذن مدرسهٔ بیهقیه بود به مؤذن مشهور شد. او در روزگار خود محدث خراسان و رئیس مدرسهٔ بیهقیه و عهده‌دار موقوفات و مسئول رساندن صدقات به مستحقین بود. از ابونعیم عبدالملک اسفراینی و ابوالحسن علوی و ابویعلی حمزه مهلّبی و ابوطاهر بن محمش و ابوعبدالله حاکم و عبدالله بن یوسف اصفهانی در نیشابور و از حمزهٔ‌ بن یوسف سهمی در جرجان و ابوالقاسم بن بشران و هم‌طبقه او در بغداد و از ابونعیم حافظ و هم‌ردیفان او در اصفهان و ابوذر هروی در مکه حدیث شنید. او با ابوعلی دقاق و احمد بن نصر طالقانی مصاحب بود. او فراگرفته‌های خود را جمع‌آوری کرد و بر اساس آن تصنیفاتی به وجود آورد و یادداشت‌هائی دربارهٔ "تاریخ مرو" تنظیم کرد. فرزندش ، اسماعیل بن احمد ، و ابوالقاسم زاهر شحامی و ابوبکر وجیه شحامی و عبدالکریم بسطامی و ابوعبدالله فراوی و عبدالمنعم قشیری و جماعتی دیگر از وی روایت کردند. ابوالقاسمزاهر شحامی گوید: ابوصالح هزار حدیث از هزار استادش روایت کرده است ، در "ایضاح‌المکنون" ، "الف حدیث عن الف شیخ" از جمله آثار وی ذکر شده است.

منبع : مطالب ارسالی