صبح بخیر ویتنام - Good Morning, Vietnam

سال تولید : ۱۹۸۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : تاچ‌استون
کارگردان : باری لوینسن
فیلمنامه‌نویس : میچ مارکوویتس
فیلمبردار : پیتر سووا
آهنگساز(موسیقی متن) : الکس نورث
هنرپیشگان : رابین ویلیامز، فارست ویتاکر، تونگ تان تران، چینتارا سوکاپاتانا، برونو کربی، رابرت وول، ج.ت. والش، نوبل ویلینگهام، ریچارد ادسن، جونی اسمیت و فلوید ویوینو.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۸ دقیقه.


سایگون، سال 1965. «ایدریان کرونائر» (ویلیامز)، درجه‌دار نیروی هوائی، به‌عنوان مجری برنامه صبح در شبکه محلی رادیوئی نیروهای مسلح، به ویتنام می‌رود و خیلی زود (به جای اطلاعیه‌های ارتش و موسیقی «مانتووانی») راک‌اندرول، طنزهای قبیح و تقلید صداهای مسخره‌ای را پخش می‌کند که مورد پسند بسیار از سربازان و غضب «ستوان هاک» (کربی) و «استوار دیکرسن» (والش) قرار می‌گیرد. «ایدریان» و همکارش، «گارلیک» (ویتاکر) هنگام گردش در سایگون به دختری ویتنامی به‌نام «ترین» (سوکاپاتانا) برمی‌خورند، و «ایدریان» به او علاقه‌مند می‌شود. او برای جلب توجه دختر به هر کاری دست می‌زند و حتی با هم‌قطاران خودش درگیر می‌شود، که این باعث ایجاد تنش میان او و «دیکرسن» می‌شود، «ایدریان» که از وجود سانسور نظامی در پخش اخبار دل‌گیر است - «رئیس‌جمهور جانسن» دستور افزایش حضور نظامیان را در ویتنام صادر کرده است - همچنان به کارش ادامه می‌دهد تا اینکه با پخش و گفت‌وگوئی جعلی با «ریچارد نیکسن»، خشم «هاک» را برمی‌انگیزد. اما «ژنرال تیلر» (ویلینگهام) از او حمایت می‌کند. همزمان، بمبی در یک نوشگاه منفجر و دو نفر آمریکائی کشته می‌شوند، و «ایدریان» که سخت مخالف سانسور خبرهای مربوط به آن است، از کار برکنار می‌شود و «هاک» جایش را می‌گیرد. وقتی «هاک» نمی‌تواند موفقیتی کسب کند، دوباره «ایدریان» را دعوت به کار می‌کنند. او و همکارش برای گفت‌وگو با سربازان به منطقه تحت کنترل ویت‌کنگ‌ها می‌روند، اما جیپ‌شان بر اثر انفجار مین از بین می‌رود و «توآن» (تران)، برادر «ترین»، آنان را نجات می‌دهد. در اینجا «دیکرسن» خبر می‌دهد که «توآن»، مسئول انفجار نوشگاه است و در ادامه «ایدریان» را به گوآم منتقل می‌کنند.
* صبح بخیر ویتنام استعاره‌ای از جنگ است. در آغاز سال 1965 هیچ کس در آمریکا اوضاع را در ویتنام چندان «جدی» نمی‌گرفت. اما در پایان همین سال، آمریکائی‌ها به‌طور تمام عیار درگیر جنگ شده بودند. این سالی بود که به قول‌برزنر، یکی از تهیه‌کنندگان فیلم، «دکتر جکیل» تبدیل به «آقای هاید» شد. به این ترتیب، سیر تحول شخصیت «کرونائر» (برای اینکه متوجه بشود بیشتر به خودش بدهکار است یا به هم وطنانش)، نمونه‌ای از سیر تحول شخصیت بسیاری از آمریکائی‌هاست که ناخواسته درگیر جنگی شدند که ربطی به آنان نداشت. فیلم از هر نظر فیلم ویتنامز است، نه لوینسن. خودِ ستاره کمدی در این‌باره می‌گوید: «نقش «کرونائر» نزدیک‌ترین نقشِ تمام کارنامه‌ام به شخصیت واقعی خودم بوده است».