زندگی که فقط تفریح نیست

«حوصله ندارم، خسته ام». چه تعداد از والدین این گلایه را از بچه ها شنیده اند بعضی از بچه ها هر روز بعد از بازگشت از مدرسه با این شکایت، نارضایتی خود را از مدرسه اعلام می کنند و هیچ حرف خوبی در رابطه با مدرسه نمی زنند.
برداشت اشتباه نکنید، فکر نکنید آنها از درس خواندن بیزارند، به جای این همه، به دنبال علت های این گلایه ها باشید. بچه ها کارهای زیادی می توانند انجام دهند تا از این بی حوصلگی دور شوند. آنها غالباً با والدین در کشمکش هستند.
بچه می گوید: «شما می خواهید من کارهایی را که شما دوست دارید انجام بدهم ولی من دوست دارم کاری را که خودم دوست دارم انجام بدهم.» بچه ها باید بفهمند که زندگی فقط تفریح نیست و هرکس در زمان هایی خسته و بی حوصله می شود. اکثر معلم ها و روانشناسان از والدین نسبت به بی حوصلگی و خستگی بچه ها می شنوند ولی معتقدند که این مسأله واقعیت ندارد. آنها بر این باورند که این مسأله را باید به نوع دیگری ارزیابی کرد. آنها می گویند که والدین باید نقش یک بازرس را داشته باشند و با صحبت با بچه و شنیدن آن چیزی که بچه به دیگران می گوید علت واقعی این احساس را پیدا کنند. والدین باید درباره آنچه بچه در مدرسه یاد گرفته و یا درباره معلم های مدرسه با او گفت و گو کنند. از طریق این گفت و گوها می توانند به میزان مشارکت فرزندان در امور کلاس پی ببرند. همچنین به دنبال برنامه های کلاسی، تکالیف و امتحانات فرزندشان باشند. اگر فرزند شما اظهار خستگی از مدرسه می کند مهمترین اصل این است که با معلم او صحبت کنید. کاری به علت شکایت بچه نداشته باشید بلکه به دنبال ارتباط مشترک بین خود و معلم او باشید تا بتوانید درباره همه چیز کلاس با او صحبت کنید. بعد از تمام این تحقیقات شما پی خواهید برد که فرزندتان کدامیک از ویژگی هایی را که در پی می آید، دارد.
● بچه های تیزهوش
یکی از شایع ترین علت های گلایه در میان بچه ها مطالبی است که معلم تدریس می کند. بعضی از بچه ها از برنامه درسی کلاس جلوتر هستند و این موجب نارضایتی آنها از محیط کلاس می شود. این بچه ها از دیگران باهوش تر و بااستعدادترند و توانایی آنها در انجام تکالیف درسی بهتر است. اغلب این بچه ها تکالیفشان را اشتباه و بی دقت انجام می دهند، ولی در امتحانات مخصوصاً وقتی سؤالات سخت ترند، موفق عمل می کنند. بعضی از نشانه های این گونه بچه ها از این قرار است:
- مطالعه کمی دارند، اما نمرات و معدل خوبی دارند.
- در مواردی که توانایی های زیادی دارند، عملکرد ضعیفی نشان می دهند.
- در کارشان شلختگی و بی برنامگی دیده می شود بدون آن که علاقه به اصلاح آن داشته باشند.
- از مطالعه برروی موضوع هایی که قبلاً علاقه مندی خود را به آنها نشان داده اند، اجتناب می کنند.
- تکالیف و پروژه هایشان را به سرعت انجام می دهند.
اگر فرزند شما این خصوصیات را دارد، شما فرزندی تیزهوش و بااستعداد دارید. از معلم او بخواهید تکالیفی که درحد اوست به او بدهد. این بچه ها شاید نیاز به امتحانات جهشی داشته باشند و درنهایت می توان این گونه بچه ها را به مدارس تیزهوشان فرستاد.
● بچه هایی که از درس عقبند
در نقطه مقابل، بچه هایی هستند که در کارهای تکراری و تکالیف وسؤالات ساده بهتر عمل می کنند، اما در طرح ها و امتحانات اشتباهاتی دارند. ازطریق ملاقات با معلم او می توانید بفهمید که بچه شما چقدر از کلاس عقب است و چه برنامه هایی می توانید برای رسیدن او به همکلاسی هایش، انجام دهید. استفاده از کلاس های جبرانی، گفت و گو با مشاوران مدرسه و هرکسی که می تواند به آمادگی فرزند شما کمک کند، در این رابطه مفید است. وقتی بچه دارای چنین ضعف هایی باشد اغلب از محیط مدرسه دلسرد و زده می شود.
● بچه های منزوی
بعضی از بچه ها رابطه ای عاطفی و شخصی با معلم خود دارند و اگر روزی این ارتباط را ازدست بدهند، از خستگی شکایت می کنند. این مسأله اکثراً در بچه هایی رخ می دهد که از مقطع ابتدایی به راهنمایی می آیند و احساس گمگشتگی دارند؛ چرا که در این مقطع با معلم های مختلف روبه رو می شوند. این بچه ها نیاز به تشویق و دلگرمی دارند. شما باید با یک معلم خاص که با او در ارتباط باشد یا یک دوست قابل اعتماد یا فردی که فرزند شما در مدرسه نسبت به او علاقه زیادی دارد، ارتباط برقرار سازید و ضعف های درسی فرزندتان را با او درمیان بگذارید. همچنین باید خیلی بیشتر از دیگر بچه ها به او توجه کنید تا بتوانید او را نسبت به محیط مدرسه دلگرم کنید.

فریبا دارخال

منبع : روزنامه ایران