شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا
سرخک ( روبئولا )
سرخک بیماری ویروسی بسیار حاد و مسری است که با پیش نشانه های تب ، تورم ملتحمه چشم ، ترشح بینی ، سرفه و برجستگیهای سرخ رنگ با مرکزی سفید و یا سفید متمایل به آبی روی مخاط دهان ( نقطه کوپلیک ) تظاهر می کند .
در سومین تا هفتمین روز بعد از شروع تب لکه های قرمز مشخص بیماری ، اول روی صورت سپس در تمام نقاط بدن ، ظاهر شده و ۴ تا ۷ روز ادامه خواهد داشت و بعضی اوقات با تبدیل شدن به پوسته های قهوه ایی رنگ خاتمه می یابد .
نشانه های بالینی بیماری در نوزادان و بزرگسالان شدیدتر از کودکان است .
تکثیر ویروس و حضور عفونتهای باکتریائی ثانویه ممکن است ، عوارضی از جمله التهاب گوش میانی ، پنومونی ، لارنژیت ، تراکئیت و برونشیت توأم ، اسهال و التهاب مغزی ایجاد کند .
در دهه ۱۹۹۰ در ایالات متحده مرگ ناشی از سرخک در حد ۳-۲ مورد برای هر ۱۰۰۰ نفر مبتلا اتفاق افتاده که اغلب در کودکان کمتر از ۵ سال بوده است .
سرخک در کودکان کم سن و سال و آنهایی که دچار فقر غذایی هستند شدیدتر بوده و ممکن است با نشانه های خونریزیهای جلدی ، از دست دادن پروتئین به دلیل ضایعات روده ای ، التهاب گوش میانی ، زخم دهان ، از دست دادن آب بدن ، اسهال ، کوری ، عفونتهای شدید پوست همراه باشد .
کودکان مبتلا به کمبود ظاهری و یا مخفی ویتامینها بیشتر در خطر ابتلا به عوارض سرخک می باشند .
متوسط میزان کشندگی این بیماری در کشورهای در حال توسعه در سطح جهانی بین ۵-۳ درصد بوده است و در بعضی مناطق به ۳۰-۱۰ درصد می رسد .
این بیماری در کودکانی که در مرز فقر غذایی هستند ممکن است منجر به ایجاد سندرم کواشیورکور و کمبود بیشتر ویتامین A شده که منجر به کوری آنها می گردد .
ممکن است چند سال بعد از ابتلا به سرخک به شکلی بسیار نادر ( یک مورد در هر ۱۰۰ هزار مورد بیماری ) التهاب نکروز دهنده عمومی تحت حاد مغز( Subacute Sclerosing Panencephalittis) ایجاد شود .
تشخیص بیماری معمولاً بر زمینه نشانه های بالینی و شواهد اپیدمیولوژیکی استوار است ولی اگر با تأیید آزمایشگاهی همراه باشد بهتر است .
آزمایشهای سرمی برای جستجوی ایمنوگلوبینهای اختصاصی ویروس سرخک یا افزایش قابل توجه پادتن در دو آزمایش متوالی سرم بیمار در مرحله حاد و نقاهت می تواند تشخیص بالینی را تأیید کند.
* وقوع : قبل از واکسیناسیون گسترده بر علیه این بیماری سرخک به شدت شیوع داشت و ۹۰ درصد از مردم قبل از ۲۰ سالگی به آن مبتلا می شدند .
سرخک در جوامع بزرگ شهری بومی بوده و تقریباً هر ۲ تا ۳ سال یکبار به صورت همه گیر شایع می شد .
سرخک در آب و هوای معتدل بیشتر در اواخر زمستان و اوایل بهار و در آب و هوای گرمسیری بیشتر در فصول خشک سال شایع می گردد .
* مخزن : انسان مخزن این ویروس است .
* روش انتقال : انتقال بیماری از طریق انتشار قطره های آب دهان و یا تماس مستقیم با ترشحات بینی و یا گلوی افراد آلوده و با نسبت کمتری به وسیله اشیایی که به تازگی به ترشحات بینی و گلو آلوده شده اند صورت میگیرد . سرخک یکی از مسری ترین بیماریهای واگیردار است .
* دوره کمون : حدوداً ۱۰ روز است . ممکن است از فاصله تماس با ویروس تا شروع تب ۷ تا ۱۸ روز و تا ظهور راشهای جلدی حدود ۱۴ روز طول بکشد .
* دوره واگیری : کمی قبل از شروع تب تا ۴۵ روز بعد از ظهور راشهای جلدی قابلیت انتقال وجود دارد ، واگیری در دومین روز بعد از ظهور راشهای جلدی به حداقل می رسد .
تاکنون گزارشی از واگیری ویروس واکسن داده نشده است .
* حساسیت و مقاومت :
افرادیکه مبتلا نشده اند و یا واکسیناسیون موفقی نداشته اند به بیماری حساس می باشند .
مصونیت حاصله پس از بیماری دائمی است .
نوزادان متولد از مادرانیکه قبلاً مبتلا شده اند ۹-۶ ماه پس از تولد مصون می باشند .
دوز اول واکسیناسیون با واکسن زنده ضعیف شده سرخک بهترین راه حل بوده وتزریق آن برای تمام افراد حساس به بیماری ، مگر در مواردی که مناسب نیست ، تجویز می شود .
واکسن سرخک بهمراه اوریون و سرخجه با نام MMR تزریق می شود .
سازمان بهداشت جهانی سن ۹ ماهگی را برای شروع واکسیناسیون در اغلب کشورها توصیه می کند .
در آمریکا علاوه بر تجدید واکسیناسیون کودکان ، هنگام رفتن به دبستان ، هنگام ورود به دبیرستان و کالج و کسانیکه در بیمارستانها شروع به کار می کنند مگر اینکه سابقه مستند ابتلا به سرخک را داشته باشند باید واکسینه گردند .
عفونت ایدز به طور مطلق در تضاد با واکسیناسیون سرخک نیست و در آمریکا واکسیناسیون MMR برای کسانیکه مبتلا به ایدز بوده ولی نشانه بالینی بیماری و نارسایی شدید ایمنی ندارند انجام می شود واکسیناسیون مبتلایان به بیماریهای شدید حاد تب دار و یا بدون تب را باید تا رهایی بیمار از حالت حاد بیماری به تأخیر انداخت . بیماریهای جزئی مانند اسهال یا عفونت تنفسی خفیف کودکان در تضاد با تزریق واکسن سرخک نیست.
کسانیکه ، به تزریق های قبلی سرخک ، ژلاتین و نئوماسین حساسیت نشان داده اند نباید واکسن سرخک بزنند . ولی حساسیت به تخم مرغ حتی به شکل آنافیلاکتیک آن دیگر امروزه مانع تزریق واکسن سرخک نیست .
تزریق واکسن سرخک در حاملگی ممنوع است . خانمها یکماه پس از تزریق واکسن سرخک تنها یا سه ماه پس از تزریق سه گانه سرخک ، سرخجه ، اوریون ( MMR ) نبایستی باردار شوند .
واکسن را باید حداقل ۱۴ روز قبل از دادن ایمنوگلوبولین ویا انتقال خون تزریق نمود .
جداسازی : کودکان باید حداقل تا ۴ روز پس از ظهور راشهای جلدی از مدرسه رفتن منع شوند.
قرنطینه معمولاً اقدامی غیرعملی است .
در صورتیکه واکسن زنده در فاصله ۷۲ ساعت بعد از تماس تزریق شود ممکن است اثر محافظتی داشته باشد .
در سومین تا هفتمین روز بعد از شروع تب لکه های قرمز مشخص بیماری ، اول روی صورت سپس در تمام نقاط بدن ، ظاهر شده و ۴ تا ۷ روز ادامه خواهد داشت و بعضی اوقات با تبدیل شدن به پوسته های قهوه ایی رنگ خاتمه می یابد .
نشانه های بالینی بیماری در نوزادان و بزرگسالان شدیدتر از کودکان است .
تکثیر ویروس و حضور عفونتهای باکتریائی ثانویه ممکن است ، عوارضی از جمله التهاب گوش میانی ، پنومونی ، لارنژیت ، تراکئیت و برونشیت توأم ، اسهال و التهاب مغزی ایجاد کند .
در دهه ۱۹۹۰ در ایالات متحده مرگ ناشی از سرخک در حد ۳-۲ مورد برای هر ۱۰۰۰ نفر مبتلا اتفاق افتاده که اغلب در کودکان کمتر از ۵ سال بوده است .
سرخک در کودکان کم سن و سال و آنهایی که دچار فقر غذایی هستند شدیدتر بوده و ممکن است با نشانه های خونریزیهای جلدی ، از دست دادن پروتئین به دلیل ضایعات روده ای ، التهاب گوش میانی ، زخم دهان ، از دست دادن آب بدن ، اسهال ، کوری ، عفونتهای شدید پوست همراه باشد .
کودکان مبتلا به کمبود ظاهری و یا مخفی ویتامینها بیشتر در خطر ابتلا به عوارض سرخک می باشند .
متوسط میزان کشندگی این بیماری در کشورهای در حال توسعه در سطح جهانی بین ۵-۳ درصد بوده است و در بعضی مناطق به ۳۰-۱۰ درصد می رسد .
این بیماری در کودکانی که در مرز فقر غذایی هستند ممکن است منجر به ایجاد سندرم کواشیورکور و کمبود بیشتر ویتامین A شده که منجر به کوری آنها می گردد .
ممکن است چند سال بعد از ابتلا به سرخک به شکلی بسیار نادر ( یک مورد در هر ۱۰۰ هزار مورد بیماری ) التهاب نکروز دهنده عمومی تحت حاد مغز( Subacute Sclerosing Panencephalittis) ایجاد شود .
تشخیص بیماری معمولاً بر زمینه نشانه های بالینی و شواهد اپیدمیولوژیکی استوار است ولی اگر با تأیید آزمایشگاهی همراه باشد بهتر است .
آزمایشهای سرمی برای جستجوی ایمنوگلوبینهای اختصاصی ویروس سرخک یا افزایش قابل توجه پادتن در دو آزمایش متوالی سرم بیمار در مرحله حاد و نقاهت می تواند تشخیص بالینی را تأیید کند.
* وقوع : قبل از واکسیناسیون گسترده بر علیه این بیماری سرخک به شدت شیوع داشت و ۹۰ درصد از مردم قبل از ۲۰ سالگی به آن مبتلا می شدند .
سرخک در جوامع بزرگ شهری بومی بوده و تقریباً هر ۲ تا ۳ سال یکبار به صورت همه گیر شایع می شد .
سرخک در آب و هوای معتدل بیشتر در اواخر زمستان و اوایل بهار و در آب و هوای گرمسیری بیشتر در فصول خشک سال شایع می گردد .
* مخزن : انسان مخزن این ویروس است .
* روش انتقال : انتقال بیماری از طریق انتشار قطره های آب دهان و یا تماس مستقیم با ترشحات بینی و یا گلوی افراد آلوده و با نسبت کمتری به وسیله اشیایی که به تازگی به ترشحات بینی و گلو آلوده شده اند صورت میگیرد . سرخک یکی از مسری ترین بیماریهای واگیردار است .
* دوره کمون : حدوداً ۱۰ روز است . ممکن است از فاصله تماس با ویروس تا شروع تب ۷ تا ۱۸ روز و تا ظهور راشهای جلدی حدود ۱۴ روز طول بکشد .
* دوره واگیری : کمی قبل از شروع تب تا ۴۵ روز بعد از ظهور راشهای جلدی قابلیت انتقال وجود دارد ، واگیری در دومین روز بعد از ظهور راشهای جلدی به حداقل می رسد .
تاکنون گزارشی از واگیری ویروس واکسن داده نشده است .
* حساسیت و مقاومت :
افرادیکه مبتلا نشده اند و یا واکسیناسیون موفقی نداشته اند به بیماری حساس می باشند .
مصونیت حاصله پس از بیماری دائمی است .
نوزادان متولد از مادرانیکه قبلاً مبتلا شده اند ۹-۶ ماه پس از تولد مصون می باشند .
دوز اول واکسیناسیون با واکسن زنده ضعیف شده سرخک بهترین راه حل بوده وتزریق آن برای تمام افراد حساس به بیماری ، مگر در مواردی که مناسب نیست ، تجویز می شود .
واکسن سرخک بهمراه اوریون و سرخجه با نام MMR تزریق می شود .
سازمان بهداشت جهانی سن ۹ ماهگی را برای شروع واکسیناسیون در اغلب کشورها توصیه می کند .
در آمریکا علاوه بر تجدید واکسیناسیون کودکان ، هنگام رفتن به دبستان ، هنگام ورود به دبیرستان و کالج و کسانیکه در بیمارستانها شروع به کار می کنند مگر اینکه سابقه مستند ابتلا به سرخک را داشته باشند باید واکسینه گردند .
عفونت ایدز به طور مطلق در تضاد با واکسیناسیون سرخک نیست و در آمریکا واکسیناسیون MMR برای کسانیکه مبتلا به ایدز بوده ولی نشانه بالینی بیماری و نارسایی شدید ایمنی ندارند انجام می شود واکسیناسیون مبتلایان به بیماریهای شدید حاد تب دار و یا بدون تب را باید تا رهایی بیمار از حالت حاد بیماری به تأخیر انداخت . بیماریهای جزئی مانند اسهال یا عفونت تنفسی خفیف کودکان در تضاد با تزریق واکسن سرخک نیست.
کسانیکه ، به تزریق های قبلی سرخک ، ژلاتین و نئوماسین حساسیت نشان داده اند نباید واکسن سرخک بزنند . ولی حساسیت به تخم مرغ حتی به شکل آنافیلاکتیک آن دیگر امروزه مانع تزریق واکسن سرخک نیست .
تزریق واکسن سرخک در حاملگی ممنوع است . خانمها یکماه پس از تزریق واکسن سرخک تنها یا سه ماه پس از تزریق سه گانه سرخک ، سرخجه ، اوریون ( MMR ) نبایستی باردار شوند .
واکسن را باید حداقل ۱۴ روز قبل از دادن ایمنوگلوبولین ویا انتقال خون تزریق نمود .
جداسازی : کودکان باید حداقل تا ۴ روز پس از ظهور راشهای جلدی از مدرسه رفتن منع شوند.
قرنطینه معمولاً اقدامی غیرعملی است .
در صورتیکه واکسن زنده در فاصله ۷۲ ساعت بعد از تماس تزریق شود ممکن است اثر محافظتی داشته باشد .
منبع : واحد مرکزی خبر
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران حجاب مجلس شورای اسلامی مجلس دولت سیزدهم دولت رئیسی رئیس جمهور گشت ارشاد پاکستان سیدابراهیم رئیسی امام خمینی
تهران شهرداری تهران پلیس قتل هواشناسی وزارت بهداشت کنکور سیل پایتخت زنان سازمان سنجش خانواده
خودرو قیمت دلار قیمت خودرو بازار خودرو دلار بانک مرکزی قیمت طلا سایپا مسکن ارز تورم ایران خودرو
فضای مجازی سینمای ایران سریال تلویزیون سینما سریال پایتخت موسیقی قرآن کریم تئاتر فیلم ترانه علیدوستی مهران مدیری
اینترنت کنکور ۱۴۰۳
اسرائیل رژیم صهیونیستی فلسطین غزه آمریکا جنگ غزه روسیه چین حماس اوکراین ترکیه ایالات متحده آمریکا
پرسپولیس فوتبال استقلال جام حذفی آلومینیوم اراک بازی فوتسال تیم ملی فوتسال ایران تراکتور باشگاه پرسپولیس بارسلونا لیورپول
هوش مصنوعی تبلیغات گوگل سرطان مریخ نخبگان فناوری ناسا اپل سامسونگ آیفون بنیاد ملی نخبگان
روانشناسی کاهش وزن بارداری مالاریا آلزایمر زوال عقل