آلودگی هوا

در بسیاری از مراکز صنعتی دنیا ، دوره هایی از آلودگی هوای شدید و فاجعه آفرین روی داده است ، که هر یک با افزایش مرگ و میر در افراد بسیار مسن و بسیار کم سن و سال و افراد مبتلا به بیماری قلبی ریوی مزمن همراه بوده اند . چشمگیرترین این حوادث ، ایجاد مه دود در لندن سال ۱۹۵۲ میلادی بوده است که در آن به دنبال دوره ۵ روزه سرمای شدید و مه ، دود متراکم بیش از ۴۰۰۰ مرگ در طول دو هفته روی داده است . موارد مشابه دیگری نیز در ایالات متحده آمریکا روی داده اند . تمامی این دوره های آلودگی هوا ، با سرما و عدم تحرک هوا همراه بوده اند و بیمارانی که دچار بیماری قلبی ریوی زمینه ای بوده اند . دچار شدیدترین درگیری شده اند . در دوره های آلودگی هوا ، علاوه بر این که بر میزان مرگ و میر افزوده میشود ، تعداد زیادی از افراد به سبب شکایات قلبی ریوی نیازمند مراقبت طبی می شوند . بسیاری از مطالعات اپیدمیولوژیک مربوط به تفاوت های بین المللی و منطقه ای در شیوع بیماریهای مزمن تنفسی ، این مسئله را مطرح می کند که در اوایل و میانه قرن بیستم ، تماس طولانی مدت با آلودگی هوا با افزایش بیماریهای مزمن ریوی همراه بوده است .
آلوده کننده های هوا ممکن است از منابع بی حرکت تولید شوند ( مجتمع های صنعتی ) و یا از منابع متحرک بوجود آیند ( اتومبیل ها ) به دنبال انتشار ممکن است در نتیجه واکنش های شیمیائی ، آلوده کننده ها تغییر پیدا کنند . به عنوان مثال : مواد احیاء کننده نظیر دی اکسید سولفور می توانند در هوا واکنش دهند و سولفات های اسیدی و قطرات تنفسی ایجاد کنند که پیش ساز باران اسیدی هستند و می توانند مسافت های طولانی در اتمسفر جابجا شوند . مواد اکسیدان نظیر اکسیدهای نیتروژن و اکسیدان هایی که از اگزوز اتومبیل خارج می شوند ، می توانند با نور خورشید واکنش دهند و اوزون تولید کنند . مشکلات تنفسی در ابتدای دوره کودکی با تماس مزمن با سطوح افزایش یافته سولفیت و ذرات قابل استننشاق همراهی دارد . بر اساس مطالعات انجام شده در افرادی که بطور دراز مدت در شهرهایی با آلودگی هوایی بالا زندگی می کنند . میزان مرگ و میر و ناتوانی ناشی از اختلالات قلبی ، تنفسی بیشتر است .

منبع : واحد مرکزی خبر