پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

سروبالایی به صحرا می‌رود


سروبالایی به صحرا می‌رود    رفتنش بین تا چه زیبا می‌رود
تا کدامین باغ از او خرمترست    کو به رامش کردن آن جا می‌رود
می‌رود در راه و در اجزای خاک    مرده می‌گوید مسیحا می‌رود
این چنین بیخود نرفتی سنگ دل    گر بدانستی چه بر ما می‌رود
اهل دل را گو نگه دارید چشم    کان پری پیکر به یغما می‌رود
هر که را در شهر دید از مرد و زن    دل ربود اکنون به صحرا می‌رود
آفتاب و سرو غیرت می‌برند    کفتابی سروبالا می‌رود
باغ را چندان بساط افکنده‌اند    کدمی بر فرش دیبا می‌رود
عقل را با عشق زور پنجه نیست    کار مسکین از مدارا می‌رود
سعدیا دل در سرش کردی و رفت    بلکه جانش نیز در پا می‌رود


همچنین مشاهده کنید