مرگ مغزی

اين حالت در اثر توقف کامل فونکسيون مغزى و جريان خون در حالى‌که فونکسيون کارديوپولمونرى ادامه دارد ولى وابسته به کمک ونيتلاتورى است به‌وجود مى‌آيد. بيمار به همهٔ اشکال تحريکات پاسخ نمى‌دهد، رفلکس‌هاى ساقه مغز وجود ندارد و آپنهٔ کامل به‌وجود آمده است. نمايش آپنه ايجاب مى‌کند که PCO2 آنقدر بالا باشد که موجب تحريک تنفس شود در حالى‌که که PO2 و فشار خون محفوظ بماند. EEG در gain بالا، ايزوالکتريک است. فقدان رفلکس‌هاى تاندونى عمقى لزومى ندارد زيرا نخاع ممکن است فونکسيونل باقى بماند. بايد جهت رد مسموميت‌هاى داروئى و هيپوترمى قبل از تشخيص مرگ مغزي، مراقبت‌هاى خاصى اعمال شود. اين تشخيص تنها اگر علائم براى يک مدت زمان توافقى معمولاً از ۶ تا ۲۴ ساعت ادامه يابند، به‌دست مى‌آيد.