کلروسولفورون به‌وسيلهٔ ريشه‌ها و اندام‌هاى هوائى جذب مى‌شود و به راحتى در گياه حرکت مى‌کند. اين علف‌کش مانند يک جلوگيرى‌کننده از رشد ساقه و ريشه عمل مى‌کند. آثار آن به کندى ظاهر مى‌شود و مرگ آن حدود ۱ الى ۳ هفته پس از تيمار قابل مشاهده نيست. براى تيمارهاى پس از سبز شدن، بايستى مويان به آن اضافه شود.
واکنش در خاک‌ها
حلاليت کلروسولفورون در آب در PH=۷ تقريباً ۲۷۹۰ppm است. ر ميل همبستگى به مواد آلى دارد اما به‌نظر مى‌رسد با حرکت آب، آبشوئى شود. در خاک مورد تجزيهٔ ميکروبى و هيدروليز قرار مى‌گيرد. در شرايط مطلوب، نيم عمر آن ۴ تا ۶ هفته است، با اين وجود، خسارت ناشى از بقاياى آن در گياهان زراعى نيز گزارش شده است. ايمنى گياهان نسبت به آن در تناوب به مقدار استفاده شده از آن، PH خاک، شرايط آب و هوائى و واريتهٔ گياه زراعى بستگى دارد. در مقادير کم تعدادى از گياهان زراعى برگ‌پهن به اين ترکيب حساس هستند (براى مثال چغندرقند در ppb0/1 به آن واکنش نشان مى‌دهد.
گياهان حساس به علف‌کش
برگ‌پهن‌هاى يک‌ساله و چندساله به کلروسولفورون حساس هستند.
- گياهان يک‌ساله‌اى که به‌وسيلهٔ آن کنترل مى‌شوند عبارتند از: چچم يک‌ساله، گندمک، گزنهٔ سفيد، زلف پير، حارو، سلمه، خردل‌هاى وحشي، تاج خروس ريشه قرمز، امبروسيا، انواع علف هفت‌بند، سيزاب، اشنيان و بسيارى ديگر.
- گياهان دوساله و چندساله‌اى که به‌وسيلهٔ آن کنترل مى‌شوند عبارتند از: هويج وحشي، علف‌هفت‌بند، کاهوى خاردار، گل گندم زرد، خارلته و کنگر.
کاربردهاى اصلى
- پس از سبز شدن در گندم و جو به‌کار مى‌رود. زمان‌بندى صحيح از نظر افزايش کنترل علف‌هاى هرز و کاهش خسارت به گياهان زراعى مهم است. برگ‌پهن‌ها را بايستى قبل از اين که ارتفاع آنها به ۵ سانتى‌متر برسد، تيمار کرد. گياهان زراعى را مى‌توان در هر زمانى بعد از مرحلهٔ ۲ تا ۳ برگي، اما قبل از مرحلهٔ گل رفتن استفاده کرد. براى کنترل خارلته نياز به مقادير بالاى آن است و تيمار آن بايستى در مرحلهٔ روزت بودن آن تا زمانى‌که به ارتفاع ۱۰ تا ۱۵ سانتى‌مترى برسد انجام شود.
- به‌صورت قبل از سبز شدن کاربرد چند مرحله‌اى و تناوب گندم و آيش با شخم حداقل مورد استفاده دارد.
