شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا

روزی بر آن شمع چو پروانه بسوزم


روزی بر آن شمع چو پروانه بسوزم    در خویش زنم آتش و مردانه بسوزم
چون با من بیگانه غمش را سر خویشست    با خویش در آمیزم و بیگانه بسوزم
دیوانه شوم، سر به خرابات برآرم    بر خویش دل عاقل و دیوانه بسوزم
گر آتش اندوه برین آب بماند    هم رخت براندازم و هم خانه بسوزم
در وصل دلم را نه به پیمانه دهد می    در می‌فگنم آتش و پیمانه بسوزم
یاران همه در گلشن وصلند به شادی    من چند درین گلخن ویرانه بسوزم؟
گر بر گذرم دام نهد، اوحدی، این بار    هم دام بدرانم و همه دانه بسوزم


همچنین مشاهده کنید