بت نو رسیده‌ی من هوس شکار دارد

بت نو رسیده‌ی من هوس شکار دارد		دل صید کرده هر سو نه یکی هزار دارد
دل من ببرد زلفش جگرم بحتست چشمش		تو مباش غافل ای جان که هنوز کار دارد
نتوانمش ببینم که رقیب ناموافق		چه خوشست گل ولیکن چه کنم که خار دارد
برو ای صبا و خالی که ترا ز هجر دیدن		برسانش ار چه دانم که کم استوار دارد
بخدا که سینه‌ی من بشکاف و جان به رو کن		که درون خانه‌ی تو دگری چه کار دارد ؟
برسی ای سوار و بنواز به لطیف خاکی را		که ز تندی سمندت دل پر خار دارد
چو اسیر تست خسرو نظری به مردمی کن		که زتاب زلف مست دل بی‌قرار دارد