به صلح آمد آن ترک تند عربده کن

به صلح آمد آن ترک تند عربده کن		گرفت دست مرا گفت تکری یرلغسن
سال کردم از چرخ و گردش کژ او		گزید لب که رها کن حدیث بی‌سر و بن
بگفتمش که چرا می‌کند چنین گردش		بگفت هیزم تر نیست بی‌صداع دتن
بگفتمش خبر نو شنیده‌ای او گفت		حدیث نو نرود در شکاف گوش کهن
بلندهمتی و چشم تنگ ترک مرا		اگر تو واقف رازی بیا و شرح بکن
نه چشم تنگ خسیسم ولیک ره تنگ است		ز نرگسان دو چشمم به سوی او ره کن