فک، فل، فو، فی

	فکر پیشکی مایهٔ شیشکی است!
	فکر شیرین مرد را فربه کند (مولوی)
		نظیر: آدمی فربه شود از راه گوش (مولوی)
	فکر عاقل همیشه بکر است
	فکر نان کن که خربزه است!
		نظیر: برو اندیشهٔ نان کن که بوَد خربزه آب (یغما جندقی)
	فکر نان گربه را که می‌کنی موش خانه‌ات را خراب می‌کند
		رک: هر که در دلش رحم است در نشینش زخم است
	فکر هر کس به‌قدر همّت اوست٭
			٭ تو و طوبی و ما و قامت یار	........................ (حافظ)
	فلان از بام افتاد گردن ما شکست! (عا).
		نظیر: تو شده حیض و من به گرمابه	ماهی او، من تپیده بر تابه (سنائی)
		نیزرک: گنه کرد در بلخ آهنگری...
	فلانش را کاشی کرده، تاوانش را قمی می‌دهد (عا).
		رک: گُنه کرد در بلخ آهنگری	به شوشتر زدند گردن مسگری
	فلسی ز هزار فلسفی بِهْ (خاقانی)
		رک: ای زر تو خدا نه‌ای ولیکن به خدا	ستّار عیوب و قاضی حاجاتی
	فلفل نبین چه ریزه	بشکن ببین چه تیزه!
		نظیر:
		از سوزن کوتاه‌قد کاری برمی‌آید که از نیزهٔ بلند برنمی‌آید
		ـ به خُردکی منگر دانهٔ سپندان را (ناصرخسرو)
		ـ فلفل تیز است، گرچه ریز است (اخگر)
		مقا: 'اگر گوشتش نزار است آبگوشتش بسیار است' و 'آنقدر که روی زمین است دو آنقدر زیرزمین است'
	فلک از مکر زن صد ناله دارد٭
		رک: مکر زن ابلیس دید و بر زمین بینی کشید!
			٭ درخت ارغوان صد ریشه دارد	.............. (بیتی از ترانه‌های روستائی خراسان)
	فلک به مردم نادان دهد زمام مراد ٭
		رک: دنیا به کام ابلهان است
			٭ ...........................	تو اهل دانش و فضلی همین گناهت بس (حافظ)
	فلک تا بوده اینَش کار بوده
		نظیر:
		نفلک را عادت دیرینه این است
		ـ چرخ بازیگر از این بازیچه‌ها بسیار دارد
	فلک چون یکی هفت سر اژدهاست (اسدی)
		نظیر:
		جهان را گوهر آمد زشتکاری	چرا زو مهربانی گوش داری (اسعد گرگانی)
		ـ ای فلک سخت نابسامانی	کژ رو و باژگونه دورانی (مسعود سعد سلمان)
	فلک شربت هر که از یخ شرست	به‌جز نشربت ما که بر یخ نوشت (نظامی)
		رک: ای فلک! به همه منقل دادی به ما کلک؟
	فلک کجروتر است از خطِ ترسا (خاقانی)
		نظیر: ای فلک سخت نابسامانی	کژ رو و باژگونه دورانی (مسعود سعد سلمان)
	فلکِ کجمدار یک چشم است	آن یکی هم به مغز سر دارد
	هر خری را که دُم گرفت به دست	بی‌تأمل ز خاک بردارد
	بَرَدش تا به مغز کلّهٔ خویش	چو بیند که دُمِّ خر دارد
	بر زمینش زَنَد که خُرد کند	خر دیگر به جاش بردارد (عا).
		نظیر:
		چشم فلک میان سرش است
		ـ فلک کجروتر است از خط ترسا
	فلک مملکت کی دهد رایگانی٭
		رک: نابرده رنج گنج میسّر نمی‌شود
			٭ خرد باید آنجا و جود و شجاعت	....................... (دقیقی)
	فلک نر کُش و ماده‌پرور است
		رک: دنیا دون‌پرور است
	فواره چون بلند شود سرنگون شود٭ (وحید قزوینی)
		نظیر:
		هر کمالی را زوالی در پی است
		ـ هر کمالی را بوَد خوف زوالی در عقب (رشید وطواط)
		ـ بر فلک چون بدر گردد کاستی گیرد قمر (معزّی)
		ـ گل بریزد به وقت سیرابی (سعدی)
		ـ هر چه از حد بگذرد ناچار گردد ضد آن
		ـ هر آنچه به غایت رسد ناچار نهایت مستعقب آن گردد (مرزبان‌نامه)
		ـ چو گشتی تمام آیدت کاستی (اسدی)
		ـ ماهِ به کمال رسیده در نقصان افتد
			٭ اقبال خصم هر چه فزونی کند نکوست	.......................... (وحید قزوینی)
	فی‌التأخیر آفات ٭
		نظیر: تأخیر را فتنه‌ها در قفاست
			٭ جامی گوید:
			زبان بربند باری زین خرافات	بخیز از جا که فی‌التأخیر آفات
	فی حلالهم حساب،فی حرامهم عقاب
		رک: حلال را حساب و حرام را عذاب
	فیل تا کلنگ بالای سرش نباشد راه نمی‌رود
	فیل خواب هندوستان دیده است
		نظیر:
		فیل یاد هندوستان کرده
		ـ فیل را یاد آمد از هندوستان
	فیل خوابی می‌بیند و فیلبان خوابی!
		نظیر: خر به فکر جو است و خربنده به فکر دو
	فیل خوب مرکبی است امّا برای سر طویلهٔ شاه
	فیل را یاد آمد از هندوستان
		رک: فیل خواب هندوستان دیده است
	فیل زنده‌اش هم صد تومان مرده‌اش هم صد تومان٭
		نظیر: فیل زنده و مرده ندارد
			٭ خاقانی در بیان این معنی گفته است:
			از پیل کم نِه‌ای که چو مرگش فرا رسد	در حال استخوانْشْ بریزد بدان بهاء
			از استخوان ندیدی که چربدبست	هم پیل سازد از پیِ شطرنج پادشا
	فیل زنده و مرده ندارد
		نظیر: فیل زنده‌اش هم صد تومان مرده‌اش هم صد تومان
	فیل هم بزرگ است
		رک: نه هر که به قامت مهتر به قیمت بهتر
	فیل هوا کرده‌اند؟
		رک: خر دجّال ظهور کرده است
	فینش را هم من بکنم؟
		رک: صد دینار داده‌ام فینش را هم من بکنم؟