چونک درآییم به غوغای شب

چونک درآییم به غوغای شب		گرد برآریم ز دریای شب
خواب نخواهد بگریزد ز خواب		آنک بدیدست تماشای شب
بس دل پرنور و بسی جان پاک		مشتغل و بنده و مولای شب
شب تتق شاهد غیبی بود		روز کجا باشد همتای شب
پیش تو شب هست چو دیگ سیاه		چون نچشیدی تو ز حلوای شب
دست مرا بست شب از کسب و کار		تا به سحر دست من و پای شب
راه درازست برانیم تیز		ما به درازا و به پهنای شب
روز اگر مکسب و سوداگریست		ذوق دگر دارد سودای شب
مفخر تبریز توی شمس دین		حسرت روزی و تمنای شب