هرکس که غم ترا فسانه‌ست

هرکس که غم ترا فسانه‌ست		دستخوش آفت زمانه‌ست
هرکس که غم ترا میان بست		از عیش زمانه بر کرانه‌ست
تو یار یگانه‌ای و بایست		یار تو که همچو تو یگانه‌ست
عشق تو حقیقت است ای جان		معلوم دلی و در میانه‌ست
در عشق تو صوفی‌ایم و ما را		دیگر همه عشقها فسانه‌ست
ما را دل پر غمست و گو باش		اندی که دل تو شادمانه‌ست
درد دل ما ز هجر خود پرس		هجران تو از میان خانه‌ست
دارم سخنی هم از تو با تو		مقصود تویی سخن بهانه‌ست
به زین غم کار دوستان خور		وین پند شنو که دوستانه‌ست