تیغ به دست آمدی و مست شرابی

تیغ به دست آمدی و مست شرابی		تشنه‌ی خون کدام خانه خرابی
حسن تو بدرید پرده‌های وجودم		عشق تو نگذاشت در میانه حجابی
آه منی یا جهنده شعله‌ی آتش		اشک منی یا ز دیده چشمه‌ی آبی
ای که به برهان عقل، منکر عشقی		با تو چه گویم که در شمار دوابی
دل ز غمت آخرم به ناله درآمد		من که ننالیده‌ام ز هیچ عذابی
زان به خطا کشتیم که کس نشنیده		ترک خطایی رود به راه صوابی
چشم تو خون بی حساب کرده ولیکن		جرم تو ناورده کس به هیچ حسابی
آه که در محفلت ز شرم محبت		نیست مرا جرات سال و جوابی
گر به حقیقت نه ای تو عمر فروغی		بهر چه پیوسته مستعد شتابی