ميوزيت / ميونکروز مى‌تواند به‌صورت خودبه‌خودى (استاف طلائي، .S پيوژن) يا به‌دنبال تروماى نافذ (کلستريديوم) ايجاد شود. ميوزيت نکروزدهنده استرپتوکوکى ممکن است با فاسئيت نکروزدهنده همراه باشد و مى‌تواند نوعى سندرم شوک توکسيک سيستميک ايجاد کند.
سلوليت
سلوليت يک وضعيت التهابى حاد پوست است که توسط فلور طبيعى پوست يا تعداد متنوعى از باکترى‌هاى اگزوژن ايجاد مى‌شود. راه‌هاى احتمالى ورود ارگانيسم‌هاى به اين صورت است: ۱. ارگانيسم‌ها ممکن است از طريق خراش‌هاى کوچک پوست (.S پيوژن) يا از طريق گاز گرفتن (پاستورلا، ايکنلا، بى‌هوازى‌ها) وارد پوست شوند؛ ۲. ارگانيسم‌ها ممکن است از جراحت‌ها، زخم‌ها، يا آبسه‌ها منشأ بگيرند (استافيلوکوک طلائي)؛ ۳. ممکن است اين ارگانيسم‌ها با سينوزيت در ارتباط باشند (هموفيلوس آنفلوآنزا)؛ يا ۴. ممکن است در جريان فرو رفتن در آب وارد شوند (آئروموناس، ويبريوولنيفيکوس). سلوليت با درد لوکاليزه، اريتم، تورم، و گرمى مشخص مى‌شود.
درمان
در صورتى‌که شرح حال بيمار بيانگر عامل اتيولوژيک خاصى باشد، درمان اختصاصى براى پاتوژن يا پاتوژن‌هاى مربوطه تجويز مى‌شود. خون و هر گونه آبسه، زخم باز، يا درناژ را بايد کشت داد. در صورت فقدان اتيولوژى اختصاصي، درمان براى پاتوژن‌هاى گرم مثبت در نظر گرفته مى‌شود. درمان وريدى يا اگزاسيلين (۲ گرم هر ۶-۴ ساعت) يا سفازولين (۲-۱ گرم هر ۸ ساعت) تجويز مى‌شود تا اينکه نشانه‌هاى توکسى‌سيته سيستميک از بين برود و التهاب حاد به مقدار زيادى بهبودى يابد، سپس درمان خوراکى داده مى‌شود. مدت کل درمان ۲ هفته است.
فاسئيت نکروزدهنده
اين عفونت مرگبار فاسيار و بافت‌هاى نرم در بر گيرنده عضلات تنهٔ با اندام‌ها ممکن است توسط استرپتوکوک‌هاى گروه A (غالباً از عفونت واضح يا پنهان از راه پوست)، کلستريديوم پرفرنژنس (به همراه گانگرن گازي)، يا باکترى‌هاى مخلوط هوازى و بى‌هوازى (معمولاً با منشاء دستگاه گوارش) ايجاد شود. عفونت به‌طور اد با علائم درد، تب، و توکسى سيته سيستميک، و اغلب يافته‌هاى اندک پوسيت تظاهر مى‌کند. فاسئيت نکروزدهنده مى‌تواند با انتشار به ساختمان‌هاى پوست سبب ترومبوز، تغيير رنگ پوست، کرپيتاسيون، بى‌حسي، و ايجاد تاول شود. با انتشار سريع عفونت در طول صفحات فاسيا و از راه وريدها و عروق لنفاوي، نکروز جلدى و فاسيا و شوک ايجاد مى‌شود (براى مثال، سندرم شوک توکسيک استرپتوکوکي). بازديد جراحى زوردس هم براى تشخيص و هم درمان از اهميت زيادى برخوردار است.
درمان
درمان آنتى‌بيوتيکى براساس پاتوژن مهاجم صورت مى‌گيرد؛ براى استرپتوکوک‌هاى گروه A و کلستريديوم‌ها، اطلاعات تجربى بيانگر آن است که ترکيبى از کليندامايسين (۹۰۰-۶۰۰ ميلى‌گرم وريدى هر ۸ ساعت) و پنى‌سيلين G (چهار ميليون واحد، وريدى هر ۴ساعت۰ ممکن است نسبت به پنى‌سيلين تنها ارجح باشد. در صورتى‌که شک به عفونت چند ميکروبى وجود داشته باشد، درمان ترکيبى سه داروئى شامل آمپى‌سيلين (۲ گرم وريدى هر ۴ ساعت) به اضافه کليندامايسين (۹۰۰-۶۰۰ ميلى‌گرم وريدى هر ۸-۶ ساعت) به اضافه سيپروفلوکساسين (۴۰۰mg وريدى هر ۱۲ ساعت) يا وانکومايسين (۱ گرم وريدى هر ۱۲ ساعت) به اضافه مترونيدازول (۵۰۰mg وريدى هر ۶ ساعت) به اضافه سيپروفلوکساسين به‌کار مى‌رود. درمان با اکسيژن پرفشار ممکن است در بيمارى کلستريديائى مفيد باشد.
