زنده شود هر که پیش دوست بمیرد

زنده شود هر که پیش دوست بمیرد		مرده دلست آن که هیچ دوست نگیرد
هر که ز ذوقش درون سینه صفاییست		شمع دلش را ز شاهدی نگزیرد
طالب عشقی دلی چو موم به دست آر		سنگ سیه صورت نگین نپذیرد
صورت سنگین دلی کشنده سعدیست		هر که بدین صورتش کشند نمیرد