در مدح جلال‌الدین شاه شجاع مظفری و فتح اصفهان

صباح عید و رخ یار و روزگار شباب		خروش چنگ و لب زنده رود و جام شراب
هوای دلبر و غوغای عشق و آتش شوق		نوای بربط و آواز عود و بانک رباب
نوید فتح صفاهان و مژده‌ی اقبال		نشان بخت بلند و امید فتح‌الباب
دماغ باده گساران ز خرمی در جوش		درون مهر پرستان ز عاشقی در تاب
نشاط در دل و می در کف و طرب در جان		نگار سرخوش و ما بیخود و ندیم خراب
زهی نمونه‌ی دولت زهی نشانه‌ی بخت		دگر چه باشد ازین بیش عیش را اسباب
غنیمتست غنیمت شمار فرصت عیش		ز باده دست مدار و ز عیش روی متاب
به پیش خود بنشان شاهدان شیرین کار		که با شکردهنان خوش بود سال و جواب
بنوش جام می‌ای جان نازنین عبید		شتاب میکند این عمر نازنین دریاب
به بزم شاه جهان عیش ران و شادی کن		خدایگان جهان آفتاب عالمتاب
جلال دولت و دین تاج‌بخش تخت نشین		سپهر مهر و سخا پادشاه عرش جناب
سریر بخش ممالک سنان کشور گیر		جهانگشای جوان دولت سعادت یاب
به نوک نیزه برآرد ز قعر نیل نهنگ		به زخم تیر در آرد ز اوج ابر عقاب
شدست فتنه در ایام پادشاهی او		چو چشم بخت بداندیش جاه او در خواب
جهان پناها بر آستان دولت تو		سپهر حاجب بارست و مشتری بواب
ببسته خدمت صدر ترا صدور میان		نهاده طاعت امر ترا ملوک رقاب
علو قدر تو جائیست از معارج جاه		که وهم تیز قدم در نیایدش پایاب
به پیش بحر سخای تو بحر جود محیط		چو پیش بحر محیطست لعمه‌های سراب
مثال روی تو و آفتاب چنانک		حدیث نور تجلی و پرتو مهتاب
فلک زفر تو اندوخته شکوه و جلال		خرد ز رای تو آموخته صلاح و صواب
هم از مهابت خشم تو کوه در لرزه		هم از خجالت دست تو بحر در غر قاب
چکان ز تیغ تو خون عدوست پنداری		مگر که قطره‌ی خون میچکد ز قطر سحاب
خدایگانا از پرتو عنایت تو		که باد سایه‌ی او مستدام بر احباب
بر آسمان تو گشتم مقیم و دولت گفت :		«نزلت خیر مقام وجدت خیر مب»
همیشه تا فکند دست صبح وقت سحر		ز تاب شعله‌ی خورشید بر سپهر طناب
طناب عمر ترا امتداد چندان باد		که حصر آن نکند فهم تا به روز حساب