من و از دور تماشای گلستان کسی

من و از دور تماشای گلستان کسی		به نسیمی شده خرسند ز بستان کسی
در نظر نعمت دیدار و به حسرت نگران		دستها بسته و مهمان شده برخوان کسی
زیر بار سرم این دست بفرساید به		ز آنکه دستی‌ست که دور است ز دامان کسی
پادشاهان و نکویان دو گروه عجبند		که نبودند و نباشند به فرمان کسی
وحشی از هجر تو جان داد، تو باشی زنده		زندگی بخش کسی عمر کسی جان کسی