مباد با کس دیگر ثنا و دشنامش

مباد با کس دیگر ثنا و دشنامش		که هر دو آب حیاتست پخته و خامش
خمار باده او خوشترست یا مستی		که باد تا به ابد جان‌های ما جامش
ستم ز عدل ندانم ز مستی ستمش		مرا مپرس ز عدل و ز لطف و انعامش
جفای او که روان گریزپای مرا		حریف مرغ وفا کرد دانه و دامش
بسی بهانه روانم نمود تا نرود		کشید جانب اقبال کام و ناکامش
طرب نخواهد آن کس که درد او بشناخت		نشان نماند او را که بشنود نامش