ای رخ تو بهار و گلشن من

ای رخ تو بهار و گلشن من		همچو جانست عشق در تن من
راست چون زلف تو بود تاریک		بی رخ تو جهان روشن من
همچو خورشید و ماه در تابد		عشق تو هر شبی ز روزن من
دست تو طوق گردن دگری		عشق تو طوق گردن من
ماه را راه گم شود بر چرخ		هر شبی از خروش و شیون من
گر تو یک ره جمال بنمایی		برزند بابهشت برزن من
خاک پایت برم چو سرمه به کار		گر چه دادی به باد خرمن من
رنجه کن پای خویش و کوته کن		دست جور و بلا ز دامن من
رادمری کنی به در نبری		بنهی بار خلق بر تن من
چون درآیی ز در توام به زمان		بردمد لاله‌زار و سوسن من
تا سنایی ترا همی گوید		ای رخ تو بهار و گلشن من