کف جایگاه اسب

سکوى اسب بايد خشک بوده و ادرار به‌راحتى از آن خارج شود. بنابراين کف جايگاه و به‌ويژه کف سکو بايد ۲۰ سانتى‌متر بلندتر از سطوح مجاور باشد. کف جايگاه بايد مکان راحتى بوده و سطح آن صاف باشد. در عين حال بايد سفت، مقاوم و غيرقابل نفوذ بوده و ارزان ساخته شود. اما امکان ايجاد يک چنين کفى بسيار مشکل است. کف جايگاه‌هاى مخصوص اسب‌هاى کارى و لوکس و ماديان‌هاى کرّه‌دار و کرّه‌هائى که به‌طور آزاد پرورش داده مى‌شوند و سکوهاى مخصوص سيلمى‌ها متفاوت از هم مى‌باشد.

براى جارى شدن ادرار کف بايد نسبت به کانال ادرار از شيب کمترى برخوردار باشد. در صورت زياد بودن شيب، تعادل به هم خورده و اسب عصبى مى‌شود. ضرر اينگونه کف‌هاى شيبدار براى ماديان‌هاى آبستن به مراتب زياد مى‌باشد. لذا شيب سکوها بايد در حداقل ممکنه مورد توجه قرار گيرد. شيب ۲-۱ سانتى‌متر در يک متر براى سکوهاى سيلمى مناسب است. شيب کف جايگاه ماديان‌ها از محل آخور دوسوم به‌صورت صاف و از يک سوم بعدى و رو به سمت کانال ادرار محاسبه مى‌گردد و اين شيب نيز بايد ۲ سانتى‌متر در يک متر به حساب آيد.

اگرچه کف‌هاى سنگى جايگاه‌هاى مخصوص اسب‌ها معمولى و کارى از نظر اقتصادى ارزان هستند اما ناصاف بوده و آب را از خود نفوذ مى‌دهد. بنابراين اسب‌ها به‌راحتى نمى‌توانند برروى اين‌گونه کف‌ها استراحت نمايند. درصورت سيمان‌ريزى در بين سنگ‌ها، کف غيرقابل نفوذ شده و مقاومت آنها زيادتر مى‌شود.

بهترين نوع کف جايگاه براى اسب‌دارى‌هاى مدرن، کف‌هاى بلوکى سيمانى مقاوم و محکم مى‌باشد. اين بلوک‌هاى سيمانى به‌صورت عمودى بر روى بتون کنار هم چيده شده و بين بلوک‌ها نيز ملات سيمانى ريخته مى‌شود. براى جلوگيرى از نفوذ سرما بهتر است بين بتون و بلوک سيمانى موادى از قبيل خاک ذغال سنگ و گونى قيراندود قرار داده شود. کف جايگاه و محل قرار گرفتن است اسبهاى قيمتى بايد نرم بوده و حالت ارتجاعى داشته باشد. لذا قسمت جلوئى بستر تا فاصله يک مترى از آخور به‌صورت مسطح (بدون شيب) و از کُنده درخت به ضخامت ۸-۶ سانتى‌متر که قبلاً در ماده ضدپوسيدگى نگهدارى شده بود ساخته مى‌شود و اين پوشش تخته‌اى معمولاً برروى آجر و يا بتون مقاوم به‌صورت پارکت به‌وجود مى‌آيد. بقيه قسمت اين نوع کف از آجر مقاومت خواهد بود

شيب لازم در اين نوع کف‌ها ۲-۵/۱ سانتى‌متر در يک متر مى‌باشد. استفاده از خاک فشرده براى کف زير دست‌هاى اسب‌هاى کارى بسيار مناسب است. اگر کف سکوى اسب‌هاى قيمتى و اصيل تماماً از تنه درخت و به‌صورت پارکت باشد بسيار خوب و مناسب خواهد بود.

کف‌هاى بتونى در مقابل سم اسب‌ها چندان مقاوم نيستند و در عين حال بى‌اندازه نيز سرد مى‌باشند. بنابراين براى رفع اين نقص، ريختن لايه‌‌اى از شن و ماسه بر روى کف مى‌باشد. براى اين کار از خاک کف سکو به ضخامت ۶۰-۵۰ سانتى‌متر برداشته مى‌شود و به‌جاى آن شن پر مى‌گردد.

سکو به‌وسيله بتون و يا آجر و يا بلوک از راهرو جدا مى‌شوند. با توجه به عبور آب و ادرار از لايه شن از ايجاد کانال ادرار خوددارى مى‌شود. اين نوع کف‌ها نرم و خشک بوده و از دماى مناسبى نيز برخوردار هستند. سن مورد استفاده در سکو را بايد طى ۴-۳ روز زير و رو کرد و هر هفته نيز روى آن يک لايه خاک شن ريخت. اين ماده در سال ۲-۱ بار تعويض مى‌گردد. شن قبلى خارج گرديده و به‌جاى آن شن تازه‌اى ريخته مى‌شود.