اسب را باز کشیدی در زین

اسب را باز کشیدی در زین		راه را کردی بر خانه گزین
راه بیداری آوردی پیش		دل من کردی گمراه و حزین
بدل و شق بپوشیدی درع		بدل جام گرفتی زوبین
دست بردی به سوی تیر و کمان		روی دادی به سوی حرب و کمین
نه براندیشی از کرب زمان		نه ببخشایی بر خلق زمین
تا نبینم رخ چون ماه ترا		بارم از دیده به رخ بر پروین
چون بخسبم ز فراق تو مرا		غم بود بستر و حیرت بالین