(امیر خسرو ، درطی زندگی دور و دراز خویش باین توبه که ...

چند گهم بود به دل این خیال		تازه کنم هر صفتی را جمال
بود در اندیشه من چند گاه		کز دل داننده‌ی حکمت پناه
چند صفت گویم و آبش دهم		مجمع اوصاف خطابش دهم
طرز سخن را روش نو دهم		سکه‌ی این ملک به خسرو دهم
نو کنم اندازه‌ی رسم کهن		پس روی پیش روان کهن