ساقیا باز خرابیم بده جامی چند

ساقیا باز خرابیم بده جامی چند		پخته‌ای چند فرو ریز به ما جامی چند
صوفی و گوشه‌ی محراب و نکونامی و زرق		ما و میخانه و دردی کش و بدنامی چند
باده پیش آر که بر طرف چمن خوش باشد		مطربی چند و گلی چند و گل اندامی چند
چشم و لب پیش من آور چو رسد باده به من		تا بود نقل مرا شکر و بادامی چند
باده در خانه اگر نیست برای دل ما		رنجه شو تا در میخانه بنه گامی چند
در بهای می گلگون اگرت زر نبود		خرقه‌ی ما به گرو کن بستان جامی چند
ذکر سجاده و تسبیح رها کن چو عبید		نشوی صید بدین دانه بنه دامی چند