از در درآمدی و من از خود به درشدم

از در درآمدی و من از خود به درشدم		گفتی کز این جهان به جهان دگر شدم
گوشم به راه تا که خبر می‌دهد ز دوست		صاحب خبر بیامد و من بی‌خبر شدم
چون شبنم اوفتاده بدم پیش آفتاب		مهرم به جان رسید و به عیوق برشدم
گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق		ساکن شود بدیدم و مشتاقتر شدم
دستم نداد قوت رفتن به پیش یار		چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم
تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم		از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم
من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت		کاول نظر به دیدن او دیده ور شدم
بیزارم از وفای تو یک روز و یک زمان		مجموع اگر نشستم و خرسند اگر شدم
او را خود التفات نبودش به صید من		من خویشتن اسیر کمند نظر شدم
گویند روی سرخ تو سعدی چه زرد کرد		اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم