|
|
|
|
|
| با توجه به اين موضوع که بيمارى‌هاى متعددى دراثر عفونت با استرپتوکک گروه A ايجاد مى‌شوند، دورهٔ نهفتگى بيمارى درمورد هريک از انواع گرفتارى‌هاى استرپتوککى متغير مى‌باشد، دورهٔ نهفتگى فارنژيت استرپتوککى ۱۲ ساعت تا ۴ روز مى‌باشد، در تعداد کمى از بيماران ممکن است دورهٔ نهفتگى طولانى‌تر باشد.
|
|
| در مورد زردزخم استرپتوککى ممکن است چند روز تا چند هفته (به‌طور متوسط ۱۰ روز) باشد. دورهٔ کمون مخملک ۱ تا ۷ روز (به‌طور متوسط ۳ روز) ذکر شده است.
|
|
|
|
| استرپتوکک گروه A درحلق (اوروفارنکس) ۵% از افراد جامعه زير ۲۰ ساله وجود دارد که ممکن است متعاقب عفونت آشکار يا غيرمشخص فرد، چندين ماه و شايد چندسال باقى بماند. ميزان حاملان حدود ۶ تا ۸% کل جمعيت است ولى در کودکان دبستانى اين ميزان به ۵۰% مى‌رسد.
|
|
| استرپتوکک گروه A مى‌تواند جزء فلورنرمال اوروفانکس باشد و ميزان کلونيزاسيون با آن به حدود ۱۵ تا ۲۰% نيز مى‌رسد. در فارنژيت يا التهاب لوزهٔ استرپتوککى شدت بيمارى از يک بيمارى تحت بالينى (ساب کلينيکي) - که حدود ۳۰ تا ۵۰% موارد را تشکيل مى‌دهد - تا يک بيمارى توکسيک که شامل تب بالا، تهوع، استفراغ و کولاپس است - که حدود کمتر از ۱۰% موارد را تشکيل مى‌دهد - متغيراست. ضايعه‌هاى آبسه‌اى در گلوى بيماران در ۵۰% موارد به‌علت استرپتوکک گروه A مى‌باشد. و سپتيسمى سويه استرپتوککى (Acute puerperal sepsis) نيز به استرپتوکک گروه A نسبت داده شده است که مرگ‌ومير بالايى نيز دارد. بيمارانى که دچار بيمارى‌هاى زير باشند مرگ‌ومير بالائى دارند:
|
|
| - تب نفاسى (Puerperal sepsis)
|
| - عفونت نوزادى (Neonatal infection)
|
| - گانگرن (Gangrene) (حتى با وجود درمان با دوز بالاى پنى‌سيلين)
|
|
| بيماران مبتلا به گلودرد يا زردزخم استرپتوککى خودبخود بهبود مى‌يابند و تعداد کمى از آنها دچار عوارض چرکى و گاهى شکل‌هاى غيرچرکى مى‌گردند.
|
|
| بهبود عفونت‌هاى استرپتوککى در عرض ۵ تا ۷ روز به‌علت پيدايش پادتن‌هاى اختصاصى و نابودى باکترى‌ها حاصل مى‌شود. شواهد کمى از ايمنى هترولوگ بين انواع ايمنى‌ها حمايت مى‌کند، ولى در برابر ساير سوش‌هاى سرولوژيک استرپتوکک ايمنى وجود نخواهد داشت.
|
|
| حالت حاملى استرپتوکک يکى از معماهائى است که درارتباط با استرپتوکک و ميزان آن وجود دارد. اين موضوع نه‌تنها باعث معماى تشخيصى براى پزشکان و افرادى که در ارتباط با بهداشت عمومى کار مى‌کنند مى‌شود، بلکه نظريه‌هاى مربوط به بيمارى‌زاى شکل‌هاى غيرچرکى را شگفت‌آور مى‌نمايد. قسمت اعظم اين موضوع ناشى از عدم وجود تعريف صحيح براى حاملان است.
|
|
| در مقايسه با عفونت که هم استرپتوکک و هم پاسخ ايمنى ميزبان وجود دارد، در حاملان علايمى دال بر پاسخ ايمونولوژيک ميزبان وجود ندارد و اطلاعات موجود در نوشته‌هاى علمى پيشنهاد مى‌کند که حاملان حاوى استرپتوکک گروه A کمتر باعث انتقال اين باکترى مى‌شوند، دلايل دقيق حضور طولانى استرپتوکک در دستگاه تنفسى فوقانى به‌طور کامل مشخص نيست. اينکه آيا اين موضوع مربوط به باکترى يا عوامل ميزبان باشد نيز مشخص نيست.
|
|
| در مقايسه با حاملان استرپتوکک در گلو که ممکن است هفته‌ها يا ماه‌ها ادامه يابد وجود استرپتوکک گروه A در قسمت قدامى غيرمعمول است و ممکن است حاکى از وجود سينوزيت مزمن باشد.
|
|
|
|
| فارنژيت‌هاى استرپتوککى و زردزخم در همه‌جا وجود دارد. زردزخم در مناطق گرمسير و در فصول گرم شايع است و احتمال دارد که به‌علت گزش حشره‌ها و آسيب‌هاى جلدى باشد. گرچه زرده‌زخم در تمام مناطق اتفاق‌مى‌افتد، گلودرد استرپتوککى بيشتر در اواخر پائيز، زمستان و بهار شيوع دارد که احتمال دارد به علت تماس نزديک افراد در فضاى سرپوشيده در مدارس باشد.
|
|
| در مطالعه‌اى که جهت بررسى شيوع حاملان استرپتوکک در مدارس شرق تهران در سال ۷۳-۱۳۷۲ انجام شده بود، از ميان ۷۴۷ نفر افراد مورد بررسي، ۲/۵۹% دبستانى و ۸/۴۰% راهنمائى بودند. در ۷۵
مورد حامل (۱/۱۰%) استرپتوکک بِتا هموليتک گروه A و Non A بدست آمد.
|
|
|
|
| اپيدمى‌هاى ناگهانى تک‌منبعى مشترک ممکن است به دنبال آلودگى مواد غذائى توسط افراد حامل باکترى يا بيماران ايجاد شود. به‌طور متوسط عفونت‌هاى استرپتوککى دستگاه تنفس هر
۳ تا ۵ سال يک‌بار رخ مى‌دهد و افزايش بروز در فصل پائيز گزارش شده است. زردزخم استرپتوککى به‌طور معمول بيمارى ماه‌هاى تابستان است و در مناطق گرمسيرى ممکن است به طور يکسان در
طول سال اتفاق افتد. عفونت‌هاى استرپتوککى امروزه اهميت بيشترى پيدا کرده است و در انتهاى سال‌هاى ۱۹۸۰ تا دهه ۱۹۹۰ مورد بحث قرار گرفت. عوارض استرپتوکک گروه A در دهه‌هاى اخير
شايع‌تر شده و عارضه‌هاى (سِکِل‌هاي) جدى به دنبال ابتلاء به آن بيشتر گزارش مى‌گردد.
|
