چاره‌ی دل عقل پر تدبیر نتوانست کرد

چاره‌ی دل عقل پر تدبیر نتوانست کرد		خضر این ویرانه را تعمیر نتوانست کرد
در کنار خاک، عمر ما به خون خوردن گذشت		مادر بی‌مهر خون را شیر نتوانست کرد
راز ما از پرده‌ی دل عاقبت بیرون فتاد		غنچه بوی خویش را تسخیر نتوانست کرد
محو شد هر کس که دید آن چشم خواب آلود را		هیچ کس این خواب را تعبیر نتوانست کرد
در نگیرد صحبت پیر و جوان با یکدگر		با کمان یک دم مدارا تیر نتوانست کرد
حلقه‌ی در از درون خانه باشد بی‌خبر		مطلب دل را زبان تقریر نتوانست کرد
از ته دل هیچ کس صائب درین بستانسرا		خنده‌ای چون غنچه‌ی تصویر نتوانست کرد