|
|
|
|
|
ازوفاژزيت ويرال هرپس ويروس I و II، ويروس واريسلازوستر، و CMV همگى موجب ازوفاژيت مىشوند، که بهخصوص در افراد مبتلا به نقص سيستم ايمنى (مانند AIDS) شايع است. اودينوفاژي، ديسفاژي، تب، و خونريزى از جمله سمپتومها و علائم هستند. تشخيص بهوسيلهٔ بيوپسي، برس سيتولوژى بهوسيلهٔ آندوسکوپى و کشت داده مىشود.
|
|
|
بيمارى معمولاً در افراد داراى سيستم ايمنى طبيعى خودبهخود محدودشونده است. ويسکوز ليدوکائين مىتواند درد را تسکين دهد. در صورت طولانى شدن بيمارى و در افراد دچار نقص سيستم ايمني، ازوفاژيت هرپس و واريسلا بهوسيلهٔ آسيکلووير، ۱۰-۵ ميلىگرم / کيلوگرم وزن بدن وريدى هر هشت ساعت به مدت ۱۴-۱۰ روز، و سپس ۴۰۰-۲۰۰ ميلىگرم خوراکى ۵ بار در روز درمان مىشود. CMV باگان سيکلووير ۵ ميلىگرم / کيلوگرم وزن بدن وريدى هر ۱۲ ساعت درمان مىشود تا زمانى که بهبودى حاصل شود که ممکن است هفتهها تا ماهها طول بکشد. در افرادى که به اين درمان پاسخ ندهند، فوسکارنت ۶۰ ميلىگرم / کيلوگرم وزن بدن وريدى هر ۱۲ ساعت به مدت ۲۱ روز ممکن است مؤثر باشد.
|
|
|
ازوفاژيت کانديدائى در افراد مبتلا به نقص سيستم ايمني، بدخيمي، ديابت، هيپوپاراتيروئيدي، هموگلوبينوپاتي، SLE، صدمه سوزاننده مري، عفونت کانديدائى مرى ممکن است ايجاد شود که همراه با اورينوفاژي، ديسفاژي، و برفک دهان (۵۰%) مىباشد. تشخيص براساس آندوسکپى و يافتن پلاکهاى زرد - سفيد يا وجود ندول روى مخاط قرمز رنگشکننده و بهدست مىآيد. هيفهاى اختصاصى در رنگآميزى KOH مشاهده مىشوند. در بيماران مبتلا به AIDS، با پيدايش سمپتومها بايد به فوريت کارآزمائى درمانى تجربى آغاز گردد.
|
|
|
نيستاتين خوراکى (۱۰۰،۰۰۰ واحد / ميلىليتر) ۵ ميلىليتر هر ۶ ساعت يا کلوتريمازول ۱۰ ميلىگرم قرص مکيدنى هر شش ساعت مؤثر است. در بيمار مبتلا به نقص سيستم ايمني، فلوکونازول ۲۰۰-۱۰۰ ميلىگرم خوراکى روزانه به مدت ۳-۱ هفته، درمان انتخابى مىباشد. جايگزينهاى ديگر شامل ايتراکونازول ۲۰۰ ميلىگرم خوراکى ۲ بار در روز، يا کتوکونازول ۴۰۰-۲۰۰ ميلىگرم خوراکى روزانه، اغلب درمان نگهدارنده بلندمدت لازم خواهد بود. بيمارانى که به اين درمانها بهخوبى پاسخ نمىدهند ممکن است از دوزهاى بالاتر فلوکونازول (۴۰۰ ميلىگرم / روز) يا آمفوتريسين ۱۵-۱۰ ميلىگرم وريدى هر شش ساعت در صورت که کل دوز مصرفى ۵-۳۰۰ ميلىگرم شود، استفاده نمايند.
|
|
|
ازوفاژيت مربوط به قرص داروهاى داکسىسيکلين، تتراسيکلين، آسپيرين، NSAIDها، KCL، کينيدين، فروس سولفات، کليندامايسين، آسپرنولول، و آلندرونات مىتوانند التهاب موضعى در مرى ايجاد نمايند. عوامل مستعدکننده شامل خم شدن پس از بلع دارو با جرعهٔ کوچک آب، و عوامل آناتوميک که بر روى مرى فشار وارد ساخته و حرکت را کند مىکنند، مىباشد.
|
|
|
قطع داروهاى فوقالذکر، استفاده از آنتاسيد، و ديلاته کردن هر نوع تنگى حاصله.
|
|
|
علل ديگر ازوفاژيت در AIDS ميکوباکتريومها، کريپتوسپوريديوم، پنوموسيستيس کاريني، اولسرهاى ايديوپاتيک مري، اولسرهاى غولآسا (اثر سيتوپاتيک احتمالى HIV)، اولسرها ممکن است به گلوکوکورتيکوئيدهاى سيستميک پاسخ دهند.
|