ساقی جان غیر آن رطل گرانم مده

ساقی جان غیر آن رطل گرانم مده		ز آنک بدادی نخست هیچ جز آنم مده
شهره نگارم ز تو عیش و قرارم ز تو		جان بهارم ز تو رسم خزانم مده
جان چو تویی بی‌شکی پیش تو جان جانکی		باش مرا ای یکی هر دو جهانم مده
پردگی و فاش تو آفت او باش تو		جان رهی باش تو جان و روانم مده
دوش بدادی مرا از کف خود باده را		چون که چنینم درآ جز که چنانم مده
غیر شرابی چو زر ای صنم سیمبر		هیچ ندانم دگر ز آنک ندانم مده
نیست شدم در چمن قفل بر آن در بزن		هر کی بپرسد ز من هیچ نشانم مده
شیر پراکنده‌ام زخم تو را بنده‌ام		بی‌تو اگر زنده‌ام جز به سگانم مده
زان مه چون اخترم زان گل تازه و ترم		بی‌همگان خوشترم با همگانم مده
خسرو تبریزیان شمس حق روحیان		پر شده از تو دهان زخم زبانم مده