محيط و ژنتيک دو عاملى هستند که در ايجاد بيمارى زخمهاى پپتيک مؤثر مىباشند.
|
|
|
همانطور که در مباحث قبل اشاره شد ابتلاء به اين ميکروب در زمان کودکى اتفاق مىافتد و ميزان ابتلاء در بزرگسالان ۳/۰ تا ۵/۰% در سال است. عامل مهم ابتلاء شرايط اقتصادى و اجتماعى
افراد مىباشد. مطالعهها نشان دادهاند که ميزان شيوع در افراد خانوادههاى پُرجمعيت و کسانى که از وسايل يکديگر استفاده مىکنند، بيشتر است. عدم وجود بهداشت فردى و اجتماعى
نقش مهمى در توسعه بيمارى دارد. اگر شرايط اقتصادي، اجتماعى و منطقهاى که فرد زندگى مىکند از نظر بهداشتى بهبود يابد، اين ميزان به همان نسبت کاهش مىيابد.
|
|
|
عوامل ژنتيک مىتواند نقش مساعد کنندهاى در ابتلاء بيمارى داشته باشند. مطالعههائى که بر روى دوقلوهاى تکتخمى انجام گرفته است نشان مىدهد که ميزان ابتلاء آنها بيش از
افراد همسن است، اين مطالعه نتايج پژوهشهاى قبلى در مورد نقش ژن در زخمهاى پپتيک را مورد تائيد قرار مىدهند.
|
|
|
ميزان آلودگى و دانش افراد نقش مهمى در شيوع ميکروب هليکوباکتر پيلورى دارد. در يک مطالعه نسبت معکوس بين سطح تحصيلات و ميزان آلودگى نشان داده شده است.
|
|
- راههاى سرايت:
|
انتقال اين ميکروب را از طريق آب در کشورهاى پرو و کلمبيا به اثبات رساندهاند. ولى راه اصلى انتقال اين ميکروب از طريق انسان به انسان است و اين امر در مطالعههائى که در
اردوگاهها و خوابگاهها، افراد خانواده و جمعيتهاى گوناگون انجام گرفته ثابت شده است. اين انتقال نه تنها از پدر و مادر به فرزندان است بلکه در ساير افراد خانواده هم مشاهده
مىشود. اينکه چگونه اين ميکروب انتقال پيدا مىکند، مشخص نمىباشد ولى بيشترين امکان از طريق مدفوع به دهان است. اين ميکروب را در مدفوع از طريق انجام PCR و کشت مشاهده نمودهاند.
امکان ديگر انتقال از طريق دهان به دهان است. اين ميکروب را در پلاکهاى دندان و لثه مشاهده کردهاند، همچنين اين ميکروب ممکن است از طريق محتويات معده به دهان انتقال پيدا کند.
بنابراين هر عاملى که موجب شود محتويات معده به دهان انتقال يابد مىتواند در سرايت اين ميکروب نقش داشته باشد. با وجود مطالعههاى گستردهاى که انجام شده است، هنوز راههاى
انتقال اين بيمارى بهطور قطعى مشخص نمىباشد. در حالىکه اقدامهاى پيشگيرى از سرايت بيمارى بستگى به شناخت راههاى دقيق انتقال اين ميکروب دارد.
|