بیا بلبل که وقت گفتن تست

بیا بلبل که وقت گفتن تست		چو گل دیدی، گه آشفتن تست
به عشق روی گل قولی همی گوی		کزین پس راستی در گفتن تست
مرا بلبل به صد دستان قدسی		جوابی داد کاین صنعت فن تست
من اندر وصف گل درها بسفتم		کنون هنگام گوهر سفتن تست
به وصف حسن جانان چند بیتی		بگو آخر نه وقت خفتن تست
حدیث شاعران مغشوش و حشوست		چنین ابریز پاک از معدن تست
الا ای غنچه‌ی در پوست مانده		بهار آمد گه اشکفتن تست
گل انداما! از آن روی از تو دورم		که چندین خار در پیرامن تست
تویی غازی که صد چون من مسلمان		شهید غمزه‌ی مردافگن تست
من آن یعقوب گریانم ز هجرت		که نور چشمم از پیراهن تست
مه ارچه دانه‌ها دارد ز انجم		ولیکن خوشه چین خرمن تست
تو ای عاشق مصیبت دار شوقی		نداری صبر و شعرت شیون تست
چو شمع اشکی همی ریز، و همی سوز		چراغی، آب چشمت روغن تست
ولی تا زنده‌ای جانت بکاهد		حیوة جان تو در مردن تست
چه بندی در به روی آفتابی		که هر روزش نظر در روزن تست
چه باشی چون زمین ای آسمانی!		درین پستی، که بالا مسکن تست
چو در گلزار عشقت ره ندادند		تو خاشاکی و دنیا گلخن تست
درین ره گر ملک بینی، پری وار		نهان شو زو که شیطان رهزن تست
چو انسان می‌توان سوگند خوردن		به یزدان کن ملک اهریمن تست
چنین تا باریابی بر در دوست		درین ره هر چه بینی دشمن تست
بزن شمشیر غیرت زان میندیش		که همتهای مردان جوشن تست
نکو رو یوسفی داری تو در چاه		تو را ظن آنکه جانی در تن تست
کمند رستمی اندر چه انداز		خلاصش کن که در وی بیژن تست
تو در خوف از خودی، از خود چو رستی		از آن پس کام شیران مامن تست
سر اندر دام این عالم میاور		وگرنه خون تو در گردن تست
دل کس زین سخن قوت نگیرد		که یاد آورد طبع کودن تست
ز دشمن مملکت ایمن نگردد		به شمشیری که از نرم آهن تست