| تا حال تقريباً معلوم شد که براى جبران عقب‌ماندگى‌ها چه کارهائى را بايد بکنيد. اينک مى‌خواهيم متذکر شويم چه کارهائى را نبايد بکنيد. در اين زمينه بحث‌هاى طولانى و مفصلى را مى‌توان ارائه داد که ما از آن پرهيز داريم با رعايت اختصار چند مورد مهم را در اين زمينه متذکر مى‌شويم:
|
|
|
|
|
|
| اين نکته را براى اولين مورد ذکر کرديم بدان‌خاطر که آن نخستين شيوه پدران و مادران و حتى معلمان است. کودکى را که عقب‌مانده است به باد کتک و تنبيه‌بدنى مى‌گيرند و سعى دارند همه مسائل و مشکلات کودک را باسيلى و توسرى حل کنند.
|
|
|
|
| اين هم شيوه نادرستى است که طفلى بعلت عقب‌ماندگى درسي، آنهم بخاطر انگيزه‌هاى گوناگون مورد تحقير و تمسخر قرار گيرد. اولاً مسخره‌کردن شيوه جاهلان است و ثانياً اين کار نفعى را براى کودک بر نمى‌انگيزاند و او را به راه نمى‌آورد.
|
|
|
|
| سرزنش و ملامت هم نمى‌تواند اثرى مثبت و سازنده در طريق رفع واماندگى کودک داشته باشد. عقب‌ماندگى درسى پيش از آنکه نياز به سرزنش داشته باشد نياز به جستجوى علل و انگيزه‌ها و رفع و جبران آن دارد.
|
|
|
|
| برخى از پدران و مادران موفقيت ديگران را به رخ او مى‌کشند و براين اساس روحيه او را تضعيف مى‌کنند. و يا در مواردى کودک را با ديگران مقايسه مى‌کنند و شورو نشاط او را از او باز مى‌ستانند. در حاليکه از نظر علمى ضرورى است هرکودکى با خودش و با وضع گذشته‌اش مورد مقايسه قرار گيرد. زيرا انسان‌ها شبيه و همانند يکديگر نيستند.
|
|
|
|
| اين هم خطاى بزرگى است که برخى از والدين و مربيان مرتکب مى‌شوند و با ديدن عقب‌ماندگى درسى مأيوس شده و کودک را بخود رها مى‌کنند. طرز فکر ( او را بخود واگذاريد هرچه شد بشود) خطاست زيرا اولاً نوعى گريز از مسؤوليت است و ثانياً مشکل کودک را دوچندان خواهد کرد.
|
|
|
|
| ما درصفحات پيشين هم از اين سخن گفته‌ايم که گمان نکنيم با کار و تلاش بسيار و خسته‌کننده کودک به نتايج ارزنده‌اى مى‌رسد. خستگى ذهنى و بدنى خود از عوامل عقب‌ماندگى درسى است. براين اساس بردامنه اين علت نبايد افزود.
|
|
|
|
| ممکن است وضع کودک بگونه‌اى باشد که زياد تعريفى نداشته باشد. در عين‌حال ما کمک به او را بايد بعنوان وظيفه تلقى کنيم. هرگز يأس و دلسردى نشان ندهيم. هرگز به او نگوئيم که از تو مأيوسيم و تو توفيقى بدست نخواهى آورد...
|
|
| مى‌دانيم که همه‌گاه پيشگيرى‌ها آسان‌تر و بصرفه‌تر از درمان است. سعى والدين و مربيان بايد متوجه اين نکته باشد کارى کنند که هرگز براى او عقب‌ماندگى پيش نيايد که در آن صورت درمان و جبران آن کارى بالنسبه سخت و دشوار است.
|
